“En u, als u eens tot inkeer gekomen bent, versterk dan uw broeders. En hij zei tegen Hem: Heere, met U ben ik bereid om zelfs in de gevangenis en in de dood te gaan.” (Lukas 22:32b en 33)
Jezus was natuurlijk begonnen om tegen Petrus te spreken over wat satan van plan was met hen allemaal. Dat was misschien voor Petrus nog wel te volgen. Satan, ja die zal best wel wat streken willen uithalen, maar dan die volgende zin van Jezus. Want die zin is alleen bedoelt voor Petrus. Jezus zegt dan: “En u, als u eens tot inkeer gekomen bent…” Petrus moet echt gedacht hebben dat Jezus in de war was. Hij tot inkeer komen, hij zou helemaal voor Jezus willen gaan, zou je meer geloof willen bij een discipel als bij hem? En de reactie van Petrus is dan ook heel duidelijk.
Maar ja, toch hè, toch als je eerlijk bent, hoe zou die opmerking van Jezus bij jou zijn binnengekomen? Ja, satan zal je op de zeef leggen, dat is wel duidelijk, maar dan nog gunnen we satan zijn overwinning niet, want we zullen gewoon vasthouden aan ons geloof. Zo is het toch? En dan zegt Jezus vandaag tegen jou: “Als je eens tot inkeer gekomen bent.” Blijkbaar wordt het tijd dat we weer even met twee benen op de aarde terecht komen. Net als Petrus.
Ik weet niet hoe het met jou is, maar ergens herken ik mijzelf wel behoorlijk in Petrus. Natuurlijk ga ik helemaal voor Jezus en met dat ik het zeg, meen ik dat ook echt. Maar wat nu als ineens het gevaar echt heel dichtbij komt? Dan kan ik nu wel zeggen: “Ik wil voor U sterven”, maar is dat echt zo?
Wat nu als het er echt op aan gaat komen? Hoe reageer je dan? Petrus was echt in de veronderstelling dat hij strijdend ten onder zou willen gaan. Met of zonder zwaard, maar hij zou wel voor Jezus opkomen, zelfs als hij dan met Jezus moest sterven, maar tot zijn laatste seconde zou hij voor Jezus gaan. Maar wat een teleurstelling is dit geworden. En voor de Petrussen onder ons: Jezus is blij met discipelen die echt voor Hem gaan en die ondanks tegenstand en gevaar toch doorgaan, maar bedenk dat als het echt dichtbij komt, dat je reactie, ook soms heel impulsief, maar dan door angst gedreven, ineens heel anders kan zijn. Zo anders, dat je zomaar aan je geloof zou gaan twijfelen.
Jezus had niet voor niets eerst gezegd dat Hij voor hen had gebeden zodat hun geloof niet zou ophouden. Petrus wil wel graag helemaal voor Jezus gaan, maar het kan niet. En zeker in zijn geval: Hij mag Jezus niet beschermen, want Jezus moet Zijn lijdenswerk doen, waar Petrus nog niets van begreep. Soms lopen wij God voor Zijn voeten, als we soms heel impulsief handelen en niet eerst afstemmen op Gods Geest. En als Gods Geest dan iets zegt dat wij veel te veel denken zelf te kunnen wat we denken, leer dan telkens even om af te stemmen op God! Dat voorkomt dat we teleurgesteld raken in onszelf en het zal zorgen dat we ons meer laten leiden door God!
Gebed: Heer, wat is Petrus een voorbeeld voor mij, zo impulsief, zo snel roepen dat hij het wel even zal doen. Leert u mij om altijd mee te bewegen met Uw plan in plaats van altijd maar mijn plan te trekken.