"En zij gingen met haast en vonden Maria en Jozef, en het Kindje liggend in de kribbe." (Lukas 2:16)
Maria zal ongetwijfeld van Jozef ook een soort bed van stro hebben gekregen na de bevalling. Het is goed om te beseffen dat Maria op dit moment een gewone bevalling achter de rug heeft, met alle emoties die daar bij horen. Maar door alle omstandigheden zal er voor emotie niet veel ruimte zijn geweest. Zou er tijd zijn geweest voor Maria om net als iedere moeder, haar net geboren Zoon vol tederheid te bekijken? Of draaide alles om overleven in die stal. En ondertussen heeft de hemel niet stilgezeten. Jozef en Maria hebben er niets van meegekregen, maar in het veld van Bethlehem was er wel degelijk wat gebeurd.
Want plotseling wordt er op de deur geklopt. Jozef zal geschrokken zijn en Maria ook. En als Jozef dan naar de deur gaat en die open doet ziet hij een paar niet verzorgde mannen staan. De blik in hun ogen is niet goed te peilen, maar erg fris en veilig ziet het er niet uit. Je zou Jozef maar zijn. Want wat moet je dan doen? Mijn eerste reactie zou zijn om die mannen mooi weg te sturen, want zulke mannen hoef ik niet in de buurt van mijn pas bevallen vrouw en mijn Zoon. En ik weet niet met hoeveel mannen die herder waren, maar dat Jozef ook niet goed wist wat hij er in zijn eentje tegen moest doen lijkt mij wel duidelijk. En als Jozef al het idee had om ze weg te sturen, deze mannen lieten zich niet wegsturen.
En als ze dan doorlopen en het Kind in de kribbe zien liggen, dan weten die mannen dat de ervaring in het veld met de engelen heeft geklopt en ze vallen voor Jezus neer. Jezus krijgt niet alleen Zijn eerste kraambezoek, maar ook Zijn eerste aanbidding. De hemel regiseerde alles. En Maria, die laat het over haar heen komen. Herders, niet bepaald het bezoek dat je zou wensen als moeder in je kraambed. Maar als Jozef en Maria horen wat de herders hebben meegemaakt in het veld, dan zullen ze begrepen hebben hoe God zorgt voor alles! En hoe de wereld moest gaan weten dat Jezus was geboren? Door een groep herders, die Jezus hebben gezien en hebben geloofd dat Hij de Messias was. Zij gingen het overal vertellen. Mannen, zonder status, de outcast van die tijd, maken het overal bekend.
Als je hier over nadenkt, dan besef je ineens: Kerst is niet een lieflijk feest, maar God realistische manier om Zijn wereld van de ondergang te redden. En wie knielen het eerst en wie getuigen het eerst? Onaanzienlijke mensen, zonder status. God maakt Zijn reddingsplan bekend door onbetekende mensen. Jij en ik, zonder dat je status een rol speelt, gebruikt God in deze wereld om het grote nieuws van Jezus en Zijn Koninkrijk overal te vertellen. En tegelijk, als we dat zien gebeuren, doen we net als Maria: We bewaren al die herinneringen in ons hart. Getuigen en onthouden, ons hart vol van Jezus! Er is geen franje aan die verhaal, maar wel Gods glorie die de wereld in moet gaan.
Gebed: Heer, ik dank U dat U mij wilt gebruiken om Uw boodschap overal te brengen. En ik verwonder mij hoe U de regie hebt in al deze omstandigheden.
