"De HEERE nu zag om naar Sara zoals Hij gezegd had; de HEERE deed bij Sara zoals Hij gesproken had." (Genesis 21:1)
De tweede vrouw die we in de Bijbel tegenkomen is een bijzondere vrouw. Als je gewoon even de hoofdstukken in Genesis doorbladerd over Sara dan kom je er eigenlijk achter dat je over Sara niet eens zo heel veel kan zeggen. Je kunt zeggen dat we een leven heeft gehad dat soms echt niet makkelijk was. Het eerste moment dat we haar tegenkomen wordt Sara losgemaakt van haar hele omgeving en moet ze met Abram naar een onbekend land. Daar begint eigenlijk het onmogelijke leven van Sara.
Sara was een vrouw die maar mee moest gaan in alles wat haar man deed. Het was soms totaal onmogelijk wat er gebeurde. En als je leest kom je maar weinig momenten tegen dat je bij Sara zegt: Wat een bijzondere vrouw! Eigenlijk veel meer het tegenovergestelde. Misschien zou je zelfs wel kunnen zeggen dat ze een beroerd leven had, wat uiteindelijk uitliep in een paar keuzes die niet handig waren. Maar als je bedenkt wat de voorgeschiedenis was in haar leven, dan kom je soms tot keuzes waarvan je achteraf zegt dat het fout was.
Sara wordt steeds ouder en nog steeds had ze geen kind en het hele reddingsplan van God lijkt in te storten. En dan zegt ze tegen Abraham: "Neem mijn slavin maar mee, en ga met haar naar bed, misschien dat je via haar een zoon kan krijgen." Daar moet je eens over nadenken, dit wil je toch niet als vrouw? Mijn vrouw zou dit tegen mij in ieder geval zeker niet zeggen en gelukkig maar.
Maar bedenk eens welke zelfwaarde Sara nog had. Abraham had haar gewoon als zus laten opdraven bij twee koningen. Hij was bang dat ze hem wat zouden aandoen om Sara te kunnen roven, dus had hij maar gezegd: "Ze is mijn zus." Mooie boel is dat, ben je getrouwd en zegt je man dat je zijn zus bent en hij huwelijkt je zo ongeveer ook nog eens uit om je eigen hachje te redden. Abraham was daar zeker niet de man die hij moest zijn voor zijn vrouw en wat doet dat met de zelfwaarde van een vrouw?
En dan uiteindelijk komt God nog een keer op bezoek van Abraham en Hij vertelt dat een jaar later er een zoon geboren zal zijn. Abraham is dan al 99 jaar oud. En Sara niet veel jonger. En na alles wat Sara heeft meegemaakt lacht ze dan God eigenlijk uit en zegt: Dit kan echt niet. En als God dan vraagt waarom ze heeft gelachen, liegt ze er ook nog om.
Wat zou God met zo'n vrouw, die ook echt beschadigd was door het leven, doen? Na die lachbui zou je zeggen dat God er echt klaar mee is. Maar dan lees je: "En de HEERE zag om naar Sara zoals Hij beloofd had." Dit is de genade van God voor een vrouw die misschien nog maar heel weinig eigenwaarde over had en die soms hele verkeerde keuzes maakte. God blijft wel trouw. Dit is hoop voor vrouwen in onze tijd, die geen hoop meer hebben omdat er zoveel mis is gegaan. Hoop omdat God niet zal loslaten.
Gebed: Heer, wat bent U vol van genade, en vol van liefde. Dank U dat ik het verhaal van Sara mag zien en ondanks Sara dat U zo trouw blijft.
