"Maar de HEERE zei tegen hem: Vrede zij met u! Wees niet bevreesd, u zult niet sterven." (Richteren 6:23) 

Je zou God maar ontmoeten, zoals Gideon. En volgens mij komt Gideon pas als het meeste achter de rug is rondom zijn roeping, tot het besef wat er eigenlijk echt gebeurt. Gideon vroeg om een teken. Dat was niet zo vreemd, dat zagen we gisteren al wel. Maar als het dan is gebeurd, dan denkt Gideon wel dat zijn laatste uur heeft geslagen. Heb jij dat ook wel eens, dat je ineens tot het besef komt van: "wat heb ik eigenlijk allemaal gezegd?" Dat moet bij Gideon ongeveer zijn gebeurd.

Het teken dat Gideon vroeg, ging veel verder dan dat hij zelf had bedacht. Het enige dat Gideon vroeg was of de Engel hem een teken wilde geven dat dit echt van God was. En wat Gideon toen bedacht was dat hij even weg zou gaan om wat eten te halen en dat die man, de Engel, er nog zou zijn als hij terugkwam, want hij wilde voor Hem eten klaarmaken. En op het moment dat hij dan terugkomt, zegt die Engel: "Leg het geitenbokje en de ongezuurde broden op een rots en giet het kooknat er overheen. Dan kom je met een complete maaltijd aan bij die Engel, en dan zegt Hij dat Gideon het op een rots moet leggen. 

Vervolgens gaat de Engel er naartoe, raakt het met zijn staf aan en in plaats van een maaltijd, wordt het een offer. De vlammen slaan uit de rots en verteert alles. Dat is het moment dat Gideon weet: dit is God Zelf. En op dat moment slaat de angst om zijn hart. Ik denk niet dat wij zo'n soort ervaring hebben. Maar het gevolg van Gideon is wel heel logisch. Als God dan zo dichtbij is geweest, dan ku je bij Zijn heiligheid niet bestaan. Misschien is dat besef bij ons wel eens ver weg geraakt. Een Israëliet wist wat de heiligheid van God was. Die heiligheid is nu voor ons ook niet veranderd. Zonder verzoening is God absoluut een verterend vuur. En Gideon beseft dit helemaal. 

Als Gideon dan denkt dat zijn laatste uur heeft geslagen dan stelt God hem gerust. En dan laat God Zijn karakter zien tegenover degenen die Zijn dienstknechten zijn. God ontmoet ons met deze woorden: Vrede zij jullie. Zo gaat God om met degenen die Hij roept in Zijn Koninkrijk. Al hebben wij soms een teken nodig, al draaien wij soms de werkelijkheid om, God komt met vrede naar hen toe die Hij wil zenden in deze wereld. En Hij zegt erbij: "Je zult niet sterven en je hoeft niet bang te zijn." 

Je hoeft niet bang te zijn om te gaan in de bestemming die God voor je heeft, maar als God zegt dat Hij met je zal gaan, dan gaat Hij met vrede met je mee. God leeft in vrede met jou en jij met Hem en vanuit die rust en vrede mag jij gaan wandelen in de bediening die God voor je heeft. Strijdbare held, God is er met Zijn vrede bij. 

Gebed: HEER, U ontmoet mij met vrede, zelfs als ik veel te weinig Uw heiligheid beseft. Maar met U erbij, durf ik te gaan, waar U mij ook maar zendt.