"Want wij struikelen allen in veel opzichten. Als iemand in woorden niet struikelt, is hij een volmaakt man, die bij machte is om ook het hele lichaam in toom te houden." (Jakobus 3:2)
We hoeven ons echt geen illusies te maken. We gaan achter Jezus aan, maar volmaakt zal het niet lukken. We gaan op zijn best, struikelend achter Jezus aan. Tenminste, zo kijken wij er zelf naar, door het werk van Jezus ziet God ons wel als volmaakt, maar vanuit ons aardse denken gaan we struikelend achter Jezus aan. Ik weet niet hoe het jou vergaat, maar ik baal daar echt vaak van. Het gaat vaak zo makkelijk fout, net even die ene opmerking, of niet even die gedachte, die meer dan een gedachte wordt. Het is struikelend en het is maar goed dat Jezus telkens zegt: "Sta maar weer op, het is vergeven."
Het is niet het meest positieve beeld aan het begin van deze overdenking. Het is ook zoals het is. Maar waar gaat het nu het makkelijkste fout? Want als we op het makkelijkste stuk waar het fout gaat, staande blijven, dan zal het andere ook lukken. Dat is een beetje de gedachte die Jakobus in dit hoofdstuk eigenlijk als basis meeneemt. En wat het is makkelijkste om te struikelen, en dus het moeilijkste om staande te blijven? Precies, je woorden. Hoe makkelijk gaat dat fout?
In een van de psalmen staat het gebed of God een wacht voor onze lippen wil zetten. En inderdaad, als die er niet staat komen er woorden uit, die niet goed zijn. En niet eens zozeer de woorden over de alledaagse dingen, maar vooral dat wat we uitspreken over mensen. En woorden hebben kracht. Als je telkens negatieve woorden over iemand gaat uitspreken, kun je niet meer normaal tegen diegene reageren.
Laten we vandaag onze woorden eens gewoon overwegen. Niet om een keer streng te willen zijn, maar hoeveel woorden spreek je die niet opbouwend zijn, maar uiteindelijk afbrekend functioneren? En dan gaat het alleen nog maar over woorden die misschien nog wel kloppen ook. Maar wat gebeurt er als we woorden uitspreken over situaties of personen die gewoon niet kloppen? Wat werkt dat uit? Of wat zijn de gevolgen van woorden die je uitspreekt om je eigen eer te redden? Ten koste van wie of wat gaat dat dan?
En we hoeven ons tegenover elkaar niet te schamen om het toe te geven, want we hebben er allemaal last van. Jakobus zegt ook niet voor niets dat iemand die niet in woorden struikelt, die blijft in alles overeind. Onze woorden, de kracht van onze tong, daar wil Jakobus het met ons over hebben in het derde hoofdstuk van zijn brief. En ik geloof als we dit geen begrijpen en gaan toepassen dat er heel veel gaat veranderen. Want negatieve woorden werken negatief gedrag uit, maar positieve woorden zijn woorden van zegen en van kracht. Dan wordt er dus iets gebouwd. Maar juist dit thema is echt lastig, want onze woorden zijn eruit voor we het weten. En misschien dat het besef van wat onze woorden doen, al heel helpend kan zijn. Wat zal er gebeuren als we alleen zegenende woorden zouden spreken?
Gebed: Vader, maak mij de komende tijd bewust van de woorden die ik spreek. Ik wil kiezen voor woorden van zegen en van opbouw. Woorden die bijdragen aan de groei mijn broers en zussen en aan de opbouw van Uw Koninkrijk.
