"Geliefden! Als ons hart ons niet veroordeelt, hebben wij vrijmoedigheid om tot God te gaan." (1 Johannes 3:21)
Vrijmoedigheid tot God, dat is echt een term die we bij Johannes in zijn brief regelmatig tegenkomen. Eerder schreef hij hier ook al over en ook nu begint hij hier weer over. En dat doet hij in het kader van het liefhebben van elkaar. Dat zit Johannes erg hoog en terecht. Misschien is dit ook in de kerk van nu een punt waar we het echt over moeten hebben. Onvoorwaardelijk liefhebben is iets dat niet vanzelfsprekend is. Maar liefhebben is meer dan alleen elkaar aardig vinden, liefhebben is dat we onze eigen belangen opgeven voor de ander, zo zagen we al eerder. En hoe staan we op dit punt voor God?
Ooit werkte ik bij een bedrijf waar het met de onderlinge liefde niet zo best gesteld was, iedereen praatte over elkaar op een negatieve manier, maar niemand praatte met elkaar. En iedereen was telkens bang voor dat wat gezegd werd, uitlekte naar degene over wie het ging. Je hart is dan dus nooit gerust. Nu dan even terug naar de woorden van Johannes. Is het werkelijk zo dat jij in daad en in waarheid liefhebt? Dus met woorden en met daden?
Want eigenlijk vervul je op dat moment heel het tweede gedeelte van Gods wet. Dus als je werkelijk in daad en in waarheid je naaste liefhebt, op dat moment veroordeelt je hart je dus ook niet meer. Dan lieg je niet over die ander, doe je hem geen kwaad aan, ben je trouw in je relatie en ga zo maar door. Dan stopt je hart met jou aanklagen. Satan kan je nog wel aanklagen, maar je eigen hart niet meer, maar als jij zelf niet oprecht bent in je liefde naar je naaste, dan blijft je hart je aanklagen en ontneemt het jouw vrijmoedigheid naar God!
Maar als we in daad en waarheid liefhebben en ons hart ons niet meer aanklaagt, dan is er ook vrijmoedigheid naar God. En laten we onszelf niet voor de gek houden en ons hart het zwijgen opleggen, want God is meer dan ons hart. En als wij echt onvoorwaardelijk gaan liefhebben, ook als die ander het dat vaak niet waard is, dan bewaren wij wel onze vrijmoedigheid naar God. En de andere kant is dan ook waar, dan hebben wij nooit iets naar die ander toe waarvan wij onszelf de schuld kunnen geven. En als het fout gaat, belijdt dat dan ook in daad en waarheid!
En als dit functioneert, dan zullen de woorden van Johannes helemaal kloppen: Dan hebben we ook vrijmoedigheid om tot God te gaan. Het lijkt misschien zo makkelijk, maar zo eenvoudig werkt het ook wel. En liefhebben is echt een keus! En als we dit met èn woorden, èn daden doen, dan gebeurt er wel echt iets in jou en ook bij de ander. Want als we dan vrijmoedigheid hebben tot God, dan kunnen we ook vrijmoedig vragen wat er nodig is in elke situatie. Want zou God ons dan niet geven wat we Hem vragen als wij doen wat Hij van ons vraagt?
Gebed: Vader, ik wil altijd een zuivere verhouding met mijn naaste hebben zodat ik altijd vrijmoedig kan en mag zijn in het naderen tot U.
