"Jozef onderhield zijn vader, zijn broers en heel het huis van zijn vader met voedsel, tot de mond van de kleine kinderen toe." (Genesis 47:12)
We beginnen ondertussen aardig te komen aan het einde van de geschiedenis van Jozef. Natuurlijk is niet alles gezegd en doet Jozef nog meer dingen als onderkoning. Maar in die taak ligt voor ons niet het meeste onderwijs. Dat was ook niet waar het leven van Jozef vooral om draaide. Hij was vooral geroepen om uiteindelijk zijn eigen volk te redden. En daar doorheen loopt een heel proces van vergeven, verzoenen, maar ook van diepte die bijna niet te peilen is, maar ook van Gods onbegrijpelijke trouw door alles heen en uiteindelijk ook de keuzes die Jozef maakte om een zegen te zijn. Maar nu is zijn vader uiteindelijk ook in Egypte aangekomen.
Hoe moet dat geweest zijn, nadat de broers uiteindelijk echt alles hadden verteld en Jakob uiteindelijk ook zijn beroerte overleefde. Want Jakob bezweek bij het bericht over Jozef. En nu is hij in Egypte, terwijl God hem ook nog bemoedigde dat hij daar echt zou aankomen en dat Jozef uiteindelijk er ook bij zou zijn als hij zou sterven. En God gaf hem ook de belofte dat zijn nageslacht daar zou uitgroeien tot een groot volk. En zo is Jakob ook gegaan. Gods trouw werkt door de generaties heen. Meestal van boven naar beneden, maar ook van beneden naar boven. In de zegen van Jozef, mag Jakob nu gaan delen. Dit is iets dat wij mogen beseffen. Als wij leven in de zegen van God en mogen degenen die we in onze nabijheid laten komen, daar ook in delen.
Want lees eens wat Jozef doet met zijn familie? Hij heeft ze niet alleen dichterbij laten komen, is niet alleen kwetsbaar geweest om alles te kunnen verzoenen, maar op het moment dat ze dichterbij komen, komen ze ook onder de zegen van God, want waar God Jozef in heeft gezegend, daar deelt hij nu van uit. Zijn hele familie mag niet alleen in Egypte komen wonen, maar Jozef onderhield zijn hele familie ook nog eens. Uiteindelijk is dat wat verzoening uitwerkt, dan is alles zover opgeruimd dat je zelfs weer voor die ander kunt gaan zorgen.
Het is net zoals bij Jezus, als Hij Zijn verzoening aan jou aanbiedt en jij met berouw buigt voor Hem, dan mag je ook weer dichterbij komen. Niet omdat jij het er nu zo goed vanaf gebracht hebt, maar omdat Hij voor vergeving en verzoening kiest. En dat maakt uiteindelijk het verschil. Het slachtoffer kiest voor vergeving, zoals Jezus het Slachtoffer was door onze zonde en ons vergeving aanbiedt. En als je dan echt dichterbij gaat komen, blijkt er zoveel zegen in Jezus' nabijheid te zijn, die kun je gewoonweg niet omschrijven. Het is dan alles Goddelijke zegen en overvloed, het is alles zorg van het Slachtoffer dat Zichzelf verzoende met de dader. En misschien ben jij wel met berouw gekomen en ben jij wel verzoend met God, maar durf je nog steeds niet dichterbij te komen en blijf je daarmee nog steeds weg uit de overvloedige zegen die Jezus is! En Hij zegt vandaag: Kom dichterbij en leef onder Mijn zegen.
Gebed: Jezus, zoals Jozef met zijn broers omging, gaat U in veelvoud met mij om. Ik wil niets liever dan heel dichtbij U zijn om echt onder Uw overvloedige zegen te leven.
