"En Petrus ging naar buiten en huilde bitter" (Lukas 22:62)
Maakt het nu zoveel uit wat Judas deed en wat Petrus deed? Het is wel duidelijk wat er achter zat bij hen beide. Bij Petrus was er geen moment dat hij echt Jezus kwijt wilde. Judas had duidelijk gekozen tegen Jezus. Dat is bij Petrus nooit zijn bedoeling geweest. Alleen het uiteindelijke verschil in de uitkomst zit in de reactie die volgt. Over Judas lezen we niet zo heel veel. Hij krijgt wroeging en brengt vervolgens zichzelf om het leven. Maar van Petrus staat er dat hij bitter huilde. Wat is dan het verschil?
Laat in ieder geval eerst duidelijk zijn dat we uit het einde van Judas nooit mogen afleiden dat iemand die zichzelf van het leven beroofd, verloren is! Velen die dit doen lijden psychisch en zijn er hele andere redenen dan bij Judas. Judas had uiteindelijk medelijden met zichzelf van wat hij had gedaan. Daardoor was er geen hoop meer over voor hem en koos hij uiteindelijk de weg van medelijden met zichzelf. Bij Petrus is er heel wat anders aan de hand. Waar Judas Jezus aankeek en Hem verraadde, daar keek Petrus Jezus aan en besefte dat hij zijn Meester pijn had gedaan.
Dat was bij Judas niet aan de orde. Hij kreeg wroeging over wat hij had gedaan, maar Petrus' daad van verloochening liet hem beseffen wat hij Jezus had aangedaan. Daar zit een hele andere intentie in. Want op het moment dat Jezus en Petrus elkaar aankijken weet Petrus dat de woorden van Jezus, van Wie hij zielsveel hield, waren vervuld, want de haan kraaide op dat moment. We weten niet wat er in de ogen van Jezus te lezen was toen Hij Zich omdraaide en Petrus aankeek. Was dat verwijt? Dat lijkt bijna niet mogelijk, want Hij wist dat Petrus dit zou doen, daar was geen twijfel aan voor Jezus. Was het pijn? Wellicht wel, maar zou het niet vooral liefde voor Petrus zijn?
Want wat laat Petrus breken van verdriet? Verwijt zorgt voor weerstand, pijn zou voor schuldgevoel zorgen, maar liefde, dat laat Petrus beseffen wie hij is en Wie Jezus is. En dan vlucht hij bijna naar buiten en huilt bittere tranen. Judas is er vandoor gegaan en koos om afscheid te nemen van Jezus en zag nooit de ogen van liefde van Jezus meer, maar Petrus zag na zijn daad de liefde in de ogen van Jezus.
Ik weet niet wat jij hebt gedaan in je leven. Misschien heb jij net zo goed Jezus losgelaten, alleen gelaten, of wat ook. Misschien schuldgevoel en heb jij je lichaam van alles aangedaan, want je kon toch niets meer goed doen. Ik wil je vandaag vragen om tijd te nemen om in de ogen van Jezus te kijken. Wat je gedaan hebt, hoe je bent omgegaan met alles, het doet er even helemaal niet toe. Ook niet of je meer Judas bent dan Petrus, maar ik wil je vragen om tijd te nemen om in de ogen van Jezus te kijken. Meer heb jij niet nodig! Jij hebt alleen nodig om Jezus' liefde voor jou te zien.
Gebed: Jezus, één blik in Uw ogen, Jezus, dat geeft mij het vermogen, om Uw liefde te zien gloeien, zodat ik in U mag groeien.
