"Toen Jezus deze dingen gezegd had, raakte Zijn geest in beroering, en Hij getuigde en zei: Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u dat één van u Mij zal verraden." (Johannes 13:21)
Soms kom je op plaatsen in de Bijbel terecht, waar je eigenlijk maar weinig over nadenkt. Je neemt ze aan als iets dat je wel weet. En ik merk met het schrijven ook soms dat ik een lijn uitzet en tijdens het schrijven lijkt het wel of die lijn even wordt vastgehouden en het toch anders loopt dan ik had gedacht. Iets maakt dat we nu even zullen stilstaan bij Judas. Judas, daar willen we liever maar niet over nadenken. Mede ook omdat als Jezus zijn verraad aankondigt bij de discipelen, ze zelfs bang zijn dat ze zelf voor het verraad zullen zorgen.
En welk verschil zit er dan tussen Petrus en Judas. Waarom wordt Petrus in zijn bediening hersteld en komt Judas om. Zonder overigens direct een oordeel te trekken over Judas. Sommigen zeggen dat Judas voor eeuwig is omgekomen omdat hij zichzelf doodde, maar dat lezen we nergens. Wel lijkt te hoop voor Judas verdwenen te zijn en is er weinig ruimte om te denken dat hij behouden is, maar dat ligt niet bij zijn dood, maar ook niet omdat hij geen berouw had. Dus dat ligt ook nog eens erg lastig.
De situatie komt openbaar op het moment dat Jezus gaat vertellen dat iemand van de twaalf Hem zal gaan verraden. Maar dat is ook al iets opmerkelijks. Judas maakt dat Jezus ontsteld raakt. In de vertaling staat het woord 'beroering', maar het is een sterker woord dan dat. Jezus raakt eigenlijk van slag omdat er iemand uit de Zijnen is die Hem gaat verraden. Eigenlijk is het zo heftig, dat zelfs Jezus dit niet kan bevatten. Zo intens opgetrokken, zoveel vriendschap gedeeld en toch, uiteindelijk laat Judas Jezus helemaal vallen. Judas kiest uiteindelijk tegen Jezus. En dat brengt Jezus helemaal van slag. Later bij Petrus is Jezus verdrietig, maar hier raakt Jezus van slag. Er blijkt hier iets weloverwogen te gebeuren. Judas heeft hier over nagedacht, dit is een bewuste keus.
Sommige dingen lijken een ingeving te zijn, maar hier bij Judas is dat niet het geval. Er is tijd verstreken tussen het voornemen van Judas en het daadwerkelijke verraad. Bij Petrus gebeurt het in een moment van angst voor wat er gaat gebeuren, maar dat is bij Judas niet het geval. Judas kiest er voor om Jezus te gaan verraden en hij bereid dit zelfs voor. We lezen al eerder in dit hoofdstuk dat Judas al in zijn hart had om Jezus te verraden en in de andere Evangeliën blijkt dat Judas met dat voornemen in zijn hart als bij de overpriesters was geweest en een bepaald geldbedrag had afgesproken.
Maar ook blijkt dat satan in Judas gevaren was. En misschien denk je dan al snel dat hij er niets aan kon doen, maar Judas had een duidelijke keus. Natuurlijk kan satan iemands leven overnemen, maar nog altijd heb je als mens een keus om een wilsbesluit te nemen. Maar Judas ging mee en in de macht die in zijn leven was binnengedrongen.
Gebed: Vader, ik ben net zo kwetsbaar als Judas voor invloed van satan als ik mij overgeef aan die macht. Maar ik spreek nu uit, dat ik U wil volgen, Uw lijden en opstanding belijd ik als absolute waarheid en het fundament onder mijn bestaan.
