"waarvan ik een gezant ben in ketenen, opdat ik daarin vrijmoedig mag spreken, zoals ik moet spreken." (Efeze 6:20)
Paulus legt na zijn gebedsoproep zijn bediening en zijn roeping nog een keer uit. Het moet maar duidelijk zijn hoeveel gebed hij echt nodig heeft. En ik denk dat we vaak maar weinig beseffen hoe het voor Paulus gevoeld moet hebben om in gevangenschap te zitten vanwege het Evangelie, maar tegelijk ook nog steeds het Evangelie te mogen uitdragen. Op welke manier wordt er dan op je gelet? Paulus zegt daar niets over, maar in de boeien omdat je het Evangelie verkondigde, maakt ook dat de gedachten van Paulus ook niet stilstonden.
Ik weet niet in hoeverre jij ervaring hebt met weerstand op het Evangelie? Ik merk soms dat de weerstand heel groot is. Het zal je niet verbazen, als je dagelijks meeleest, dat ik zelf nogal een radicale preekstijl heb. Heel vaak, als je mensen voor de keus van het Evangelie zet en mensen geen ruimte meer laat om niet te kiezen, is de weerstand enorm. De gedachte dat iedereen zijn eigen waarheid maar moet hebben viert hoogtij. En heb dan nog maar eens het lef om vrijmoedig te blijven spreken van Gods genade.
Paulus zegt aan het einde van zijn brief, terwijl hij om gebed om vrijmoedigheid vraagt, dat hij een gezant is van het Evangelie. Hij beseft dat heel goed en eigenlijk zouden wij dat ook moeten beseffen. Natuurlijk was Paulus een man met een bijzondere roeping, maar in het Koninkrijk van God is er niemand meer of minder en staat er niemand boven de ander. Misschien dat jij denkt dat je niet geschikt bent om het Evangelie door te geven, maar elke discipel is daarvoor geschikt. Niet allemaal op dezelfde manier, maar op onze eigen manier zijn we allemaal geschikt.
Paulus was daarbij een gezant in ketenen. Sommige denken dat dit beeldspraak is, maar gezien de datering van deze brief was Paulus wel degelijk in gevangenschap. En daarbij heeft hij maar één verlangen: "spreken zoals hij moet spreken." Zo wil hij het en niet anders. Geen enkele manier van aanpassen, geen enkele manier om zijn eigen woorden door te geven, maar spreken zoals hij moet spreken. Geen water bij de wijn, zelfs niet op het moment dat hij aan de ketting ligt. Paulus mocht wel mensen ontvangen, dat kunnen we lezen in Handelingen, maar zijn vrijheid was wel beperkt. Wellicht zat hij vastgeketend aan een soldaat. Dat was een schande. Maar tegelijk gaat Paulus gewoon door. En omdat dit zijn verlangen is en dat hij zijn situatie geen invloed wil laten hebben om de verkondiging van het Evangelie, vraagt hij om gebed.
Laat dit ook een oproep zijn voor iedereen die omwille van het Evangelie gevangen zit en omwille van het Evangelie weerstand tegenkomt. Laten we bidden voor elkaar, om in alle situaties, altijd dat te spreken wat we moeten spreken. Er wordt al genoeg aangepast om de boodschap leuker te maken, maar laten we ons daar niet voor laten lenen en laten we daarom ook bidden voor degenen die deze weerstand des te meer ervaren, zodat hun en onze vrijmoedigheid niet wordt belemmerd.
Gebed: Jezus, U gaf alles! Daarom wil ik op geen enkele manier Uw boodschap aanpassen om mijzelf te sparen. En tegelijk bid ik ook vor hen die omwille van Uw Evangelie gevangen zitten. Laat het hun vrijmoedigheid niet belemmeren.
