"Maar de HEERE trof de farao en zijn huis met zware slagen, vanwege Sarai, de vrouw van Abram." (Genesis 12:17)
Abram dacht zichzelf te moeten redden van de farao van Egypte. Hij liet zijn vrouw in de hand van de farao vallen omdat hij bang was voor zijn eigen leven. Hoe dan ook is dit niet bepaald het beeld van Jezus. En ook niet wat Paulus later in het Nieuwe Testament zou zeggen over het huwelijk dat een afspiegeling moet zijn van Christus en Zijn gemeente. Abram kiest voor zichzelf ten koste van zijn vrouw. En op dat moment lijkt Sara wel overgeleverd te zijn aan de willekeur van mannen die ze tegenkomt en aan de willekeur van farao.
Toch laat God het er niet bij zitten. God staat er Zelf over op. Hij zal het niet laten gebeuren dat Sara een speelbal wordt van de Egyptenaren. God wil ook niet dat de moeder van Zijn volk op deze manier beschadigd zou worden. En op het moment dat de farao Sara bij Abram weghaalt omdat hij haar toch wel aantrekkelijk genoeg vindt en hij ook geen reden heeft om het niet te doen, want als Sara de zus van Abram is, waarom zou hij dan Sara niet als vrouw mogen hebben? De farao doet vanuit zijn wetenschap niets dat fout is, maar toch laat God dit niet gebeuren. Waar Abram zijn verantwoording niet neemt, daar neemt God deze wel.
De farao merkt dat er vanaf het moment dat Sara in zijn huis is, vreemde dingen gebeuren. En de farao was zelfs zo dankbaar dat Abram Sara had meegegeven dat hij Abram overlaad met zegeningen, maar God kon hier niet mee leven en grijpt in. Niet met een droom, niet met woorden, maar met tegenslag. Het gaat mis in het huis van farao, er is geen voorspoed meer. En ergens komt farao tot de conclusie: "Dit klopt niet, wat is hier aan de hand." En laten we eerlijk zijn, God kiest soms voor tegenslag, niet omdat Hij een God is die wil dreigen, maar omdat Hij niet wil dat wij verkeerde paden inslaan. Hij beschermt hier zelfs de farao tegen de vloek van overspel, zonder dat farao wist dat hij bijna overspel pleegde.
Aan de ene kant zien we hoe God ook farao de weg wijst en hem beschermt tegen dingen die bij God niet kunnen. Farao had ook al deze signalen kunnen negeren en misschien is dat iets wat wij nog wel eens heel makkelijk doen. Toch doorgaan, terwijl er omstandigheden zijn, of een innerlijke overtuiging dat dingen niet goed zijn. Herkenbaar toch? Omdat wij iets willen, omdat wij de weg willen bepalen en zelfs als God die weg blokkeert, dan nog door willen gaan. Dan is farao wel tot een voorbeeld voor ons. Hij gaat naar Abram toe en wil weten wat er aan de hand is. Hij gaat ook nog eens de confrontatie aan. En daarbij zegent God Sara, waar Abram het laat afweten. God blijft de weg naar Zijn beloften openhouden, terwijl Abram deze al meerdere keren dreigde af te sluiten. God blijft trouw en vanuit Zijn trouw bepaalt Hij de weg.
Gebed: HEER, laat mij gehoorzaam zijn aan Uw weg, open mijn ogen voor wat U mij wil zeggen en laat Uw beloften in vervulling gaan, zodat U groter wordt en Uw Koninkrijk zal doorbreken.
