"Zij gaan voort van kracht tot kracht, zij zullen verschijnen voor God in Sion." (Psalm 84:8)
Wij gaan van klacht tot klacht steeds voort, zou een maar al te vaak passendere uitspraak zijn dan dat we van kracht tot kracht steeds voortgaan. Onze klachten en ook onze negatieve gedachten bepalen maar al te vaak ons leven. Maar het geldt wel dat wat we denken, dat we dat ook zijn. Misschien is daarom de tekst van vandaag lang niet altijd de tekst waar we elke dag uit leven.
Het is natuurlijk ondertussen wel duidelijk geworden dat wij niet zijn zoals die mus en die zwaluw. Die mogen altijd bij God wonen en die loven God voortdurend. Maar ons leven is maar al te vaak een leven dat niet altijd in de nabijheid is van Gods heerlijkheid en we kunnen soms intens verlangen naar de lofprijzing en de aanbidding. En toch laat deze psalm ons heel duidelijk zien dat, ondanks dat dit zo is, we toch ook kunnen leren om toch verder te kijken, dan alleen de lofprijzing die missen omdat dit nog niet voortdurend is.
Uiteindelijk is het einddoel dat we verschijnen voor God in Sion. Dat einddoel is nog een eind weg en nog niet bereikt. Dat beseft de psalmist ook wel. We gaan nu door dorre dalen heen, maar als God je bron is, als in je hart gebaande wegen zijn, dan zal het moment er komen dat je niet af en toe God zult loven, maar dan zullen we uiteindelijk voor God in Sion verschijnen. Dat was voor de psalmist het moment als hij weer in de tempel kwam, maar voor ons is de kerk slechts het voorhof en uiteindelijk zullen we door geloof aankomen in Sion hierboven.
Maar op welke manier kun je het volhouden? Niet om van klacht tot klacht steeds voort te gaan, maar door van kracht tot kracht steeds weer verder te gaan. Dat is als je drinkt uit de Bron van het leven. En dat beperkt zich niet tot één moment. Er zijn mensen die denken dat als ze eenmaal maar geloven dat het dan wel goed is, maar dat is niet de boodschap van psalm 84. Telkens weer verder gaan, van de ene kracht naar de andere kracht. En op die manier zul je uiteindelijk aankomen.
Hier op aarde zal uiteindelijk niet het leven van de mus en de zwaluw zijn die altijd bij God wonen. Dat beeld mogen we vasthouden en uiteindelijk zal dat pas straks gebeuren als we hier op aarde van kracht tot kracht verder gaan. Dat is ons steeds weer uitstrekken naar de kracht die er in het geloof is. Dat is bereikbaar door ons nu telkens vast te grijpen aan God! Maak God werkelijk tot je bron. Maak dat wat God geeft door geloof en door Zijn beloften dat is wat jou kracht is. Telkens zul je daaruit moeten leven, telkens zul je je lege emmer moeten vullen bij de bron van Gods genade en liefde. En zo elke dag voortgaan, niet klagend, maar in Gods kracht. Klagen haalt ons naar beneden, maar ons uitstrekken naar kracht op kracht die God geeft, maakt dat je uiteindelijk aankomt in Sion.
Gebed: HEER van de legermachten, alleen in Uw kracht zal ik uiteindelijk aankomen in Sion om U eeuwig te loven en te prijzen. Ik strek mij uit naar Uw kracht en vul mijn emmer van geloof bij Uw bron.
