"Kostbaar is in de ogen van de HEERE de dood van Zijn gunstelingen." (Psalm 116:15)
Eigenlijk wilde ik deze tekst overslaan. Gewoon, omdat ik er niet goed uitkwam wat ik er mee aanmoest. Maar ergens kon dat gewoon niet. De logica ontbreekt wel behoorlijk in bepaalde verzen van psalm 116 en deze tekst lijkt er zomaar even tussendoor te komen. De beloften van gisteren die de psalmist wil nakomen en daarna de belijdenis dat hij een dienaar van God is en daar staat tussenin een bizarre tekst. "Kostbaar is in de ogen van de HEERE de dood van Zijn gunstelingen". Alsof God blij is met de dood van degenen die Hij genade bewijst.
De tekst is moeilijk te plaatsen, maar tegelijk gaat het in deze psalm hoe dan ook wel over onrecht dat een gunsteling van God is aangedaan en waardoor hij bijna was gestorven. God heeft gehoord en gered. Maar hoevelen van Gods gunstelingen, hoevelen van Gods geliefde kinderen is dit niet zo? Was de psalmist wellicht vanwege zijn geloof in God op deze manier naar het leven gestaan? Bewust of onbewust door de vijanden?
Kunnen we zeggen dat God er dan blij mee is als Zijn lievelingen het niet overleven? En ook als een gelovige sterft, kunnen we dan zeggen dat God daar blij mee is? Als we deze tekst gewoon laten staan dan is er blijkbaar wel iets bij God waardoor Hij zegt dat dat het voor Hem kostbaar is. Het is ook heel goed te vertalen met 'waardevol'.
Misschien moeten we het niet precies willen begrijpen, maar ergens zit er zoiets in van: 'sterven zal ieder mens moeten, ook elke gelovige, maar daarna zullen we Gods heerlijkheid ingaan, eeuwig bij God.' Dan is God echt blij, want dan zijn we en altijd bij Hem en zullen we hem nooit meer pijn doen. Dat is de ene kant, het verlangen van God om elk van Zijn kinderen door de dood heen, op te nemen in heerlijkheid.
Er is nog iets wat meer voortkomt uit het onrecht waar de psalmist bijna aan onderdoor is gegaan. Het moet zijn troost geweest zijn dat het voor God waardevol geweest zou zijn als hij door het onrecht zou omkomen en dat God hem aan de andere kant van de dood, eeuwig recht zou doen, door genade. Ik kreeg vandaag een bericht, met een dringend verzoek om te bidden voor onze broers en zussen in Syrië waar IS weer een stad heeft ingenomen en stelselmatig alle kinderen onthoofd. Vanaf dat IS bezig is in deze wereld en ik de beelden zie, verscheurt het mij. Onze broers en zussen worden zonder pardon afgeslacht omdat ze christen zijn. Omdat ze Jezus van Nazareth volgen, net als wij. En ze komen om, maar God vindt hun dood kostbaar, waardevol omdat ze Hem zijn blijven belijden. Ik geloof dat God trots is op hen die Hem niet verloochenen, maar hun leven niet liever hebben dan Jezus.
En ik krijg het niet op een rijtje, ik begrijp Gods handelen niet, maar de tekst van vandaag kon ik niet overslaan. Onze broers en zussen die zo omkomen, zijn Thuis! Beter dan dit tijdelijk leven is Gods goedertierenheid. Thuis is beter dan wat ook. Hun dood wordt door God waardevol geacht.
Gebed: Het verscheurt mij God, ik schreeuw het uit tot U, laat alle machten van de hel in Irak en Syrië buigen voor Uw macht. Breek satans werk af en red Uw kinderen. En anders... laat ze dan standhouden en haal ze Thuis.
