"En Hij ging zitten, riep de twaalf en zei tegen hen: Als iemand de eerste wil zijn, moet hij de laatste van allen zijn en een dienaar van allen." (Markus 9:35)
We zijn nog steeds met Jezus op weg naar Jeruzalem. We zijn op weg naar het moment dat Jezus daar zal gaan sterven. Maar blijkbaar zijn de discipelen met heel andere zaken bezig. Het blijkt namelijk uit het gedeelte dat we voor ons hebben liggen dat, nadat Jezus voor de tweede keer verteld heeft dat Hij moet gaan sterven, dat de discipelen met elkaar ruzie hebben gemaakt. En dat was Jezus natuurlijk niet ontgaan. En de ruzie die ze hadden was een nogal kerkelijke ruzie. Tenminste, een ruzie die in de kerk heel regelmatig voorkomt. En ruzie ook die onder christenen nogal eens voorkomt.
Maar het was niet alleen ruzie, het was ook het lijden van Jezus verzwaren. Jezus zag op tegen het lijden dat Hem te wachten stond. Tweemaal had Hij verteld wat er zou gaan gebeuren. Ik bezoek nogal eens mensen die voor een hele zware operatie staan. Als er dan iets is dat helpend kan zijn, is dat je luistert naar hun angst, dat je luistert waar ze zo tegenop zien. Een preek hoef je dan echt niet af te steken, als je maar luistert naar de nood.
Jezus vertelde twee keer waar Hij tegenop zag. Hij legde Zichzelf echt bloot. En waar gaan de discipelen zich druk over maken? Over de plaats die zij straks in Zijn Koninkrijk zouden krijgen. En allemaal wilden ze naast Jezus zitten. Waar Jezus vertelt dat Zijn Koninkrijk door de dood heen er zal komen, blijven de discipelen aan een aards koninkrijk denken. En ze strijden met elkaar wie daar het belangrijkste zou zijn. En dat is geen strijd van toen, maar ook van nu. Ook nu zie je onder christenen deze strijd. Belangrijke functies in de kerk zijn zo vervuld, soms met wat vrome praat over roeping en over dat het wel zwaar is maar dat iemand toch wil. Maar wat nu als het om een onzichtbare taak in de gemeente gaat? Waarom krijg je missionaire taken niet vervuld, terwijl de vooraanzittingen nogal begeert worden?
Jezus trapt even stevig op de rem. Hij zal laten zien wat in Zijn Koninkrijk belangrijk is. En dan neemt Hij een kind. "Kijk", zegt Hij, "dat zijn de belangrijke personen in Mijn Koninkrijk." Het zullen degenen zijn die als een kind reageren op de woorden van Jezus. De minst belangrijke personen zijn de belangrijkste in het Koninkrijk van God. Belangrijke posten in de kerk, geven ook zware verantwoordelijkheid. Maar degenen die straks leiding zullen hebben in het Koninkrijk van God dat zullen zij zijn die in deze wereld niet veel aanzien hadden. Want in het Koninkrijk van God, gaat alles andersom.
Wie de eerste wil Zijn bij God, of de belangrijkste, die moet de laatste of de minste belangrijkste op aarde willen zijn. Als een kind en meer niet. Weer die afhankelijkheid en alle opzichten. Jezus gaat lijden, ook dat is de omgekeerde wereld. Dat is waar het om zal gaan. Laten wij er voor waken dat we onze ellebogen niet gebruiken om aanzien te krijgen. Wie zichzelf vernederd, zal door God verhoogd worden.
Gebed: Here Jezus, U bent de eerste! En ik zoek geen hoge plaats, maar wel een leven heel dichtbij U en een leven van dienstbaarheid, zelfs als dat een onooglijke plaats is.
