"Onze vaderen hebben op deze berg aangebeden, en bij u zegt men dat in Jeruzalem de plaats is waar men moet aanbidden." (Johannes 4:20)
Het hele verhaal van de Samaritaanse vrouw blijft een vreemd verhaal. Als je het leest en nog eens leest dan gebeurt er van alles en het is maar de vraag waar het nu echt om gaat. Jezus moest naast die vrouw gaan zitten, maar de reden blijft nogal onduidelijk. En misschien is het meest vreemde wel dat Jezus deze vrouw niet veroordeelt. Op het moment dat deze vrouw zegt dat ze ondertussen aan haar zesde man bezig is, veroordeelt Jezus haar niet. Het enige wat Hij hierdoor laat gebeuren is dat deze ziet dat Jezus een profeet is.
Je zou kunnen zeggen dat deze vrouw de situatie ontvlucht door te vragen, direct na haar bekentenis over haar mannen, naar de echte plaats van aanbidding. Maar heel bewust van onderwerp veranderen lijkt het echt niet. Want ze reageert vanuit de ontdekking dat Jezus toch wel een profeet moet zijn. En dan stelt ze de vraag of Hij, die een profeet moet zijn, weet waar ze echt God moeten aanbidden.
Overigens in dat getal van die mannen behoorlijk dubbel als je bedenkt dat het geloof van de samaritanen uit 5 goden bestond en dat de vermenging met haar gedachten een zesde vorm is. Is dit iets dubbels van Johannes? Vijf goden, deze zesde vorm is ook haar geloof niet? Maar ten diepste staat haar Man, het echte geloof voor haar? In het gesprek stuurt Jezus het die kant namelijk wel op.
Het gaat er niet om waar je aanbid, maar het gaat er om dat je God door Zijn Geest in de waarheid aanbidt. Dat is waar het om gaat. Het gaat niet om de plaats of de berg. Het gaat niet om kerkgenootschappen die de waarheid zouden hebben. Jezus is de enige Waarheid. En het is de vraag of we Hem aanbidden als het levende Water. En God aanbidden, dat kan alleen door de Geest van God Zelf, die je ontvangt bij het geloof. Het geloof in Jezus als de Messias, als jouw Verlosser zal maken dat Gods Geest de aanbidding in je hart legt.
En op dat moment maakt het niet meer uit waar je God aanbidt. En misschien ben je dan soms ergens waarvan de vormen anders zijn, maar waar het wel om Jezus gaat. Ik sprak pas iemand die zei: ze vinden ons een secte omdat we ons willen laten leiden door Gods Geest. En toen ik doorpraatte bleek dat Jezus in het absolute middelpunt stond. De ware aanbidding doen we niet op een bepaalde plaats, maar tot Eén persoon: God! Hij is alle hulde en aanbidding waard. We doen het wel met elkaar, maar niet gescheiden door kerkmuren en tradities. Verenigd in Hem die zegt: Ik ben het Levende Water. En als jij drinkt uit die bron, dan zullen stromen van levend water uit je binnenste vloeien. De Geest zal een aanbidding leggen in je hart die als een stroom van water zal zijn.
Gebed: Jezus, U bent mijn Bron en laten door Uw Geest stromen van levend water uit mijn binnenste vloeien en laat het mij gaan om het hart van aanbidding: God, mijn Vader, Hij is mijn aanbidding!
