Thema: Door de wind

“Opdat wij geen jonge kinderen meer zouden zijn, heen en weer geslingerd door de golven en meegesleurd door elke wind van leer, door het bedrog van de mensen om op listige wijze tot dwaling te verleiden.” (Efeze 4:14 – HSV)

“Dan zijn we geen onmondige kinderen meer die stuurloos ronddobberen en met elke wind meewaaien, met wat er maar verkondigd wordt door mensen die tot alles in staat zijn wanneer ze anderen listig en doortrapt op een dwaalspoor willen brengen.” (Efeze 4:14 – NBV21)

Met deze ‘Tijd met God’ zullen we de serie ‘Door de wind’ afsluiten. Vaak hebben we de wind gezien als iets dat in de Bijbel echt fysiek aanwezig is, maar eigenlijk ook een manifestatie van het kwaad is. Toch is er nog een beeld dat in de Bijbel gebruikt wordt waarbij de wind een grote rol speelt. Wind zorgt in de natuur ook voor iets instabiels. Kijk bijvoorbeeld naar de halm van het graan dat in de wind staat. Die halm waait door de wind alle kanten op. De ene keer blaast de wind hem naar recht en de andere keer blaast de wind hem naar links. Eigenlijk is dat precies hetzelfde als met de golven. Door de wind is het de ene keer een golf, maar datzelfde water is snel daarna weer het tegenovergestelde van een golf. Dat beeld gebruiken Paulus, Jakobus en Judas om een bepaalde manier van geloven uit te leggen.

Misschien ken je het wel, van die mensen die de ene keer de ene mening hebben en de andere keer de andere mening, net afhankelijk in welke situatie iemand zit. De ene keer praten ze over ethische thema’s mee met de maatschappij, maar op zondag in de kerk praten we mee met een christelijke visie. Ze lijken het altijd eens te zijn. En dat hoeft niet alleen met ethische thema’s, dat kan ook met geloofsthema’s. Het is net alsof ze helemaal geen persoonlijk geloof of een persoonlijke mening hebben.

Het kan ook nog anders, mensen die bij elke nieuwe vorm van leer in de kerk weer meedoen en helemaal weer veranderen. Vaak zijn dat ook nog eens mensen die veel twijfelen en zich wel lijken vast te grijpen aan alles wat maar even houvast geeft aan hun geloof. Vaak gebeurt dat dan ook nog in extremen. De een zal zich daar wat meer aan ergeren dan de ander, terwijl de ander zich meer zorgen om deze mensen maakt. Nu klinkt dat best als een wat negatieve benadering en misschien zeg je: “Laat ze het nu gewoon maar ontdekken, dan komt het misschien wel goed”. En hoewel ik deze reactie echt wel begrijp, maken de apostelen duidelijk dat dit niet de bedoeling is.

Paulus noemt dit gedrag, in de Efezebrief, het gedrag van onvolwassenen in het geloof. Ik denk dat dit de meest positieve benadering is van dit gedrag. Eigenlijk zegt Paulus dat het om kinderen in het geloof gaat die nog volwassen moeten worden. En laten we eerlijk zijn, die periodes hebben we allemaal gehad. Jakobus noemt het twijfelaars. Daar zit al heel wat meer oordeel in. Ik leerde vroeger dat twijfel kenmerk van het ware geloof zou zijn, maar daar maakt Jakobus korte metten mee, want twijfel zorgt voor gelovigen die alle kanten op geslingerd worden.

Het doel van onze groei in geloof is dat we stabiele gelovigen worden. Eigenlijk is het de bedoeling dat je zo wortelt in het geloof en in Christus, dat hoe hard het ook stormt, je niet alle kanten wordt opgeslingerd. We hebben in deze serie gezien hoe de storm ook synoniem staat voor het kwaad. Je zou dus kunnen zeggen dat het kwaad over je geestelijk leven kan razen, maar dat je er uiteindelijk niet meer door van slag raakt, omdat je zo verworteld bent met Jezus en Zijn Woord, dat twijfel geen kans meer krijgt, maar dat ook telkens meebewegen met allerlei meningen ook niet meer aan de orde is. Paulus heeft het hierover terwijl hij net heeft uitgelegd dat de gemeente uit bedieningen bestaat, die vervolgens de heiligen weer toerusten tot het werk van dienen, zodat we binnen de gemeente tot de eenheid van het geloof komen, tot kennis van de Zoon van God en tot een volwassen man.

De gemeente heeft dus een grote rol als het gaat om het opbouwen van ons geloof. Door corona zijn velen de gemeente een beetje uit het oog verloren. Je kunt toch ook zelf wel geloven, ook zonder de kerk? Maar dat is niet wat de bedoeling was van Jezus. Binnen de gemeente groeien we met elkaar, zodat we als stabiele gelovigen de wereld kunnen laten zien van Wie Jezus nu werkelijk is.

Gebed: Heer, ik bid U om stabiliteit en rust in mijn geloof, maar dat ik daarin ook weer een zegen zal zijn voor de ander.