Thema: Heeft lijden zin?

“Draag elkaars lasten, en vervul zo de wet van Christus.” (Galaten 6:2)

Je hebt van die zondagen in de kerk dat het lijden wel bijzonder centraal staat. Dat is natuurlijk bij de zondag voor de vervolgde kerk, maar dat was ook gisteren. Volgende week zondag is de eerste Adventszondag en dat is dan de eerste zondag van het kerkelijk jaar. Dat betekent dat het gisteren de laatste zondag van het kerkelijk jaar was. Dat noemen we Eeuwigheidszondag. De zondag waarop we stilstaan bij hen die in het kerkelijk jaar overleden zijn. Vaak toch wel een wat beladen zondag. Je kunt je de vraag stellen waarom we dit soort zondagen invoegen in de preekroosters. Wel, dat heeft alles te maken met wat Paulus schrijft in de brief aan de Galaten.

Paulus schrijft aan het einde van die brief in het laatste hoofdstuk dat we elkaars lasten moeten dragen. Dat past natuurlijk ook weer helemaal binnen het thema ‘Heeft lijden zin’? Nu moet je het woord ‘lasten’ wel breder trekken dan alleen het lijden van verliezen of de vervolging die er in deze wereld is als je Jezus volgt. In de Galatenbrief bedoelt Paulus met de lasten, alle moeilijkheden die wij tegenkomen. Je zou dus kunnen zeggen: De gebrokenheid in de meest brede zin van het woord. Misschien dat Paulus dan de focus hier nog wel het meest legt op onze zwakheden. Je kunt dat dan ook lezen als de verleidingen waar we voor dreigen te zwichten.

Je merkt wel dat het dan al snel over meer gaat van alleen in tijden van verdriet en strijd elkaar bijstaan, maar het gaat ook over het bijstaan van elkaar als iemand dreigt te struikelen door zijn zwakheid voor bepaalde zonden. Het is wel opmerkelijk dat we daar nog geen speciale zondag voor in de kerk hebben bedacht, terwijl dit juist een onderdeel is van kerk-zijn wat heel belangrijk is. Want juist dan zou de kerk zo sterkt worden als op die manier de vijand geen ruimte krijgt in onze leven.

Je lasten, het lijden, je zwakheid en je strijd moet je dus niet alleen willen dragen. Dat moeten we juist met elkaar doen en de een hoeft en mag zich dan ook niet boven de ander verheffen, want wie staat, ziet toe dat hij niet valt. Het lijden dat wij doormaken is een lijden waarbij de vijand er altijd op uit is om kapot te maken. Laat dat niet gebeuren. Voorkom dus altijd eenzaamheid binnen het lichaam van Christus. Dat waar Paulus hier vooral de vinger bij legt, vindt maar al te vaak de oorzaak in eenzaamheid.

Stel maar eens regelmatig de vraag waardoor het komt dat sommige mensen zoveel moeite hebben met een zwakheden. Iemand die de neiging heeft om veel te eten, noemt de psychologie een emotie-eter. Daarmee zegt de psychologie dat er emoties zijn die te sterk zijn en dat zo iemand dan de pijn wil verdringen. Maar dit probleem uit zich maar al te vaak op heel veel andere terreinen. Pijn, lijden in iemands leven waardoor uiteindelijk een valpartij in de zwakheid een gevolg is. Nu kun je dat psychologisch benaderen, maar kijk daar ook eens geestelijk naar. Wie heeft er veel plezier als je in een zwakheid valt? Precies, satan en zijn gevolg. Het is lijden waarbij het moeilijk is om in het lijden overeind te blijven. En die emotie kan ook gemis zijn of andere vormen van pijn.

Paulus zegt dan: “Draagt elkaars lasten en vervult zo de wet van Christus”. De wet van Christus is de wet die het gevolg is van het leven met Hem. Niet de wet die je telkens op je zonde terugwerpt, maar de wet die vervuld is in Christus en die je uit dankbaarheid wil doen. En door elkaar te dragen, doen we dat met elkaar. Niet struikelen in zonden is het vervullen van de wet van Christus en dus is het nodig om elkaar in het lijden, in de strijd en in de zwakheid nabij te zijn en elkaar te dragen en te steunen. Tijd om daar in te investeren.

Gebed: Heer, leer mij om de ander te dragen in de moeilijkheden en zwakheden van het leven, zodat U zichtbaar wordt en Uw wet wordt vervuld uit dankbaarheid.