Thema: Op weg met Jezus
"En toen Hij hun geloof zag, zei Hij tegen hem: Man, uw zonden zijn u vergeven." (Lukas 5:20)
Wat heb jij over voor je vrienden? Ja, natuurlijk, je bid voor je vrienden, zeker als ze in nood zijn. Als je het verhaal leest van de vier vrienden die hun verlamde vriend bij Jezus brengen, kunnen we zeggen: "Je moet in gebed je vrienden bij Jezus brengen". Laat ik voorop stellen dat ik oprecht hoop dat je dit ook daadwerkelijk doet. Toch wil ik iets meer hierover zeggen. Dat is wel lastig omdat we letterlijk met een verhaal te maken hebben waar Jezus aanwezig was en dat dit nu anders is dan toen. Nu kunnen we onze vrienden niet zo letterlijk bij Jezus brengen zoals die vrienden het toen deden. Toch wil ik je de vraag dieper wel stellen: "Hoe ver ga jij in je vriendschap?"
In die vraag bedoel ik dan niet alleen in gebed en verwachting van wat Jezus kan en wil doen, maar ook in het gewone sociale leven van elke dag. Kijk dus eens naar dit verhaal, zonder het bovennatuurlijke in het verhaal, maar kijk ook eens naar dit verhaal met de ogen van het dagelijkse hier en nu. Dat Jezus de vrienden prijst om hun geloof, laat ook iets zien van Jezus' verwondering van zoveel zorg voor een zieke vriend. Die mannen gunnen hun vriend het beste. Ze verlangen genezing en dat hij echt zou kunnen lopen en daar hebben ze alles voor over. En ja, natuurlijk, bij Jezus was meer mogelijk dan bij wie ook op deze wereld en ze gingen met geloof. De vraag die dat oproept is de vraag of jij geloof hebt voor je vrienden in nood. Geloof dat er een 'beter' mogelijk is. Ik zie heel veel mensen wel nabij zijn, en dat is al heel wat, maar echt geloof dat er iets kan veranderen is zeker bij langdurige problematiek heel lastig. Deze mannen geloofden in een mogelijkheid van genezing.
Wat hadden ze er voor over? Ze namen hun vriend, op zijn bed mee naar Jezus. Ze liepen daarbij nogal opzichtig over straat met alle blikken die in hun rug prikten en als de missie dan lijkt te mislukken en ze minimaal achteraan moesten sluiten om ooit bij Jezus te komen, dan laten die vrienden zien hoever ze willen gaan voor hun vriend. Ze gaan het dak op. Dat plan ontstaat daar op dat moment. En logisch is dat dak niet, want ook daar was een dak normaal gesproken gewoon dicht. En de trap, met een vriend die niet mee kan werken op zijn bed, is geen ziekenhuislift waar je een compleet bed in kunt rijden en naar de andere verdieping kunt gaan. De trap op met deze vriend, heeft heel veel van hen gevraagd, maar ook heel veel zorg gevraagd. Hoe voorkom je dat iemand die zich niet kan bewegen en waar de lichaamsdelen slap op een bed liggen, veilig bovenkomt via de trap?
En als ze dan boven zijn gaan ze op zoek naar de plek waar ze een gat in het dak moeten maken om hem voor Jezus te laten zakken. Wat denk je welke reactie je krijgt als je een dak van een huis begint te slopen? En hoe laat je hem dan zakken op een veilige manier en weet je ook nog eens dat je het niet voor niets doet? Weet je, misschien heb jij vrienden die vast zijn gelopen en een traject nodig hebben om verder te komen, maar is het moeilijk om erin te blijven geloven, want het is al zolang zo. Durf jij een vriend te zijn die niet opgeeft? Die het dak opgaat en het onmogelijk bijna doet omdat je naar een doorbraak verlangt voor je vriend? Los van een wonder, ben jij een vriend die echt blijft? Eerlijk gezegd zijn er niet veel van dit soort vrienden die altijd blijven. Maar als Jezus dan hun geloof en ook hun doorzettingsvermogen ziet, grijp Hij in, in het leven van hun vriend. Jezus geeft nu nog steeds hoop, soms door een wonder na gebed, maar ook als het door diepe processen heen moet gaan en er vrienden zijn die standhouden en ben jij zo'n vriend?
Gebed: Heer, U geeft mij een voorbeeld wat U vriendschap vindt. Help mij om niet op te geven, ook als het uitzichtloos lijkt te zijn, een echte vriend te zijn.
