Serie: Wij bidden

“En zij volhardden in de leer van de apostelen en in de gemeenschap, in het breken van het brood en in de gebeden.” (Handelingen 2:42 – HSV)

“Ze wijdden zich trouw aan het onderricht dat de apostelen gaven, aan de onderlinge gemeenschap, het breken van het brood en het gebed.” (Handelingen 2:42 – NBV21)

Heb jij ook wel eens dat gevoel dat die eerste gemeente in Handelingen dat had wat je nu wel eens mist? Je zou er bijna jaloers van worden. Wat zou er gebeuren als wij op diezelfde manier gemeente zouden zijn? Alleen al die wervingskracht en het aantal mensen dat tot geloof kwam. En dan kunnen we zeggen: “Dat werkte God op dat moment”. Dat vind ik dan toch weer even net iets te makkelijk gedacht. Natuurlijk is geloof iets dat God werkt, maar heb je wel eens nagedacht over de manier hoe die gemeente het leven vorm gaf?

Het is precies dat wat bij ons heel vaak niet lukt, wat daar wel gebeurde. Er was eenheid, ze zorgden voor elkaar, maar er was ook geestelijk iets aan de gang wat bij ons niet meer zo vanzelfsprekend is. Denk alleen al even aan het volharden in de leer van de apostelen. Het was niet een eindeloze discussie over hoe er wat moest worden geïnterpreteerd, men volhardde in de leer van de apostelen. Ze namen hun onderwijs aan. Nu kun je daar ook van alles over zeggen, maar er gebeurt nog iets. Ze volhardden ook in de gebeden.

Ik denk dat als er iets is wat in de gemeente maar al te vaak heel lastig is, is het gezamenlijke gebed. Nu kun je nog zeggen dat er hier misschien helemaal niet gezamenlijk werd gebeden, maar in het hele gedeelte valt op dat alles wat er gebeurt, met elkaar gebeurt. Het woord ‘gezamenlijk’ is het sleutelwoord in dit gedeelte. En dan gaat het dus ook over het gebed. Heb jij wel eens geprobeerd om dat vorm te geven in je gemeente? Ik heb al een jaar of twee een gebedskring op mijn werkkamer, maar ik merk hoe lastig het is om dat overeind te houden. Soms heb ik overleggen met collega’s en zelfs dan is gebed helemaal niet eens meer standaard. Vaak meer dan een kort, algemeen gebed is het dan niet.

Waar zijn wij het gebed kwijtgeraakt? Misschien herken je hier niets van en gaat dit in jouw gemeente juist heel erg goed. Dat is dan echt een reden om dankbaar te zijn en deel dan ook eens op welke manier jullie dat doen. Als er namelijk een ding heel duidelijk is, dan is het wel dat het gebed bij die eerste gemeente enorm veel kracht had. Ze namen er tijd voor en het was een groot onderdeel van de manier van gemeente-zijn. De focus op gebed was bij hen zo normaal als dat wij als mensen met elkaar praten. En dan kan ik er nog heel veel woorden aan toe voegen, maar ik wil je voor dit moment alleen vragen of God je de komende tijd mensen op je pad wilt brengen met wie je in gebed mag gaan optrekken en waardoor je doorbraken mag gaan zien voor die terreinen waar jullie voor bidden. God is niet veranderd en de kracht van gebed ook niet, de enige vraag is of wij ook die toewijding ervoor willen en kunnen opbrengen.

Gebed: Heer, breng mensen op mijn pad met wie ik toegewijd het gebed tot U mag bidden.