Thema: Bouwen is de opdracht

"U bent het, HEERE, U alleen. U hebt de hemel gemaakt, de allerhoogste hemel en heel het leger erin, de aarde en al wat daarop is, de zeeën en al wat daarin is, en U doet dat alles leven, en de menigte aan de hemel buigt zich voor U neer." (Nehemia 9:6)

Heeft God het dan zo verkeerd gedaan? Dat zou je een vreemde vraag kunnen vinden. En met je eerste reactie zou je ook zomaar kunnen zeggen: "Dat mag je helemaal niet zeggen, God doet het nooit verkeerd". Je mag natuurlijk van mij gewoon heel netjes reageren. Toch begrijp je wel dat ik deze vraag niet zomaar stel. Zou het kunnen dat God in je leven dingen laat gebeuren, waardoor je kunt zeggen: "Ik laat God voor wat het is"? Je voelt wel aan dat het een gevaarlijke vraag is. Als je theologisch en keurig wilt reageren dan zeg je natuurlijk dat God niets in je leven laat gebeuren, alles is onze eigen schuld als we gebrokenheid, pijn en teleurstelling meemaken. Toch, als je even verder blijft denken waar we vorig keer waren, dan is die vraag of God het dan zo verkeerd heeft gedaan, niet eens zo heel erg vreemd. 

Waar waren we de vorige keer ook al weer? We hadden het toen over het volk Israël dat na het dankfeest zich afzondert om hun zonden te belijden. Dat deden ze massaal! En welke zonden gaan ze dan belijden? Dat ze God vaarwel hadden gezegd en hadden ingeruild voor afgoden en dat ze niet geleefd hebben naar de regels van God. Dat wordt straks de belijdenis. De vraag waar we mee begonnen, die zou je daar eens aan vooraf moeten stellen: "Heeft God het dan zo fout gedaan"?  Is het zo dat er een aanleiding is, waardoor het volk God niet heeft gegeven waar Hij hen om vroeg? Heeft God ze in de steek gelaten? En je mag die vraag ook gewoon naar ons doortrekken. Kijk eens naar al onze goden die we aanbidden, kijk eens naar de kerken, met alle theologieën, over waar wij bezig zijn om tot op het bot uit te vechten wat wij vinden dat waarheid is. Is het terecht dat wij, net als zij, onze eigen wegen gaan? Op die vraag kun je op twee manieren antwoord geven. De eerste manier is door gewoon het keurige antwoord te geven wat je als gelovige toch hoort te geven. De tweede manier, en daar wil ik je gewoon eens toe uitdagen, is dat je eerlijk op een rijtje gaat zetten hoe God voor jou heeft gezorgd.

Misschien krijg je het gevoel dat door deze lijn, jouw geloof niet goed genoeg zou zijn, maar dat is niet waar het om gaat. Het gaat niet om jouw geloof in God, het gaat erom welke plaats jij God geeft. Ja, als je in Jezus gelooft, ben je gered, maar nee, daarmee geven we niet automatisch God de hoogste plaats. Het gaat hier bij Nehemia over het gelovige volk Israël. Ze hebben met hun goddeloosheid niet persé hun geloof in God weggedaan, maar ze hebben andere goden op de eerste plaats gezet. Dat verschil moet je wel helder houden. Welke plaats heeft God dus echt gekregen? En ik denk, dat niemand ooit kan zeggen: "Ik geef God altijd de eerste en hoogste plaats in mijn leven". Dat lukt ons niet en we zijn altijd weer geneigd om ons vertrouwen op van alles en nog wat te stellen boven God.

Weet je wat Israël doet, als het hier gaat om hun erkenning van schuld? Het grootste deel van de erkenning van schuld bestaat niet uit wat zij verkeerd hebben gedaan, maar van wat God goed heeft gedaan. Natuurlijk kun je op die eerste vraag nooit zeggen dat God iets verkeerd heeft gedaan, maar doe dat dan eens vanuit de ontdekking van wat Hij je heeft gegeven. Israël somt de hele geschiedenis op, vol met zegeningen van God. Betekent dat dan dat er niets is geweest dat niet volmaakt was? Zeker was dat er, maar dat schrijven ze niet op de lijst van Wie God voor hen is geweest. Wie God is geweest is alleen een lijst met zegeningen en liefdevolle zorg van God. Alles wat niet goed is geweest, schrijven ze niet aan God toe. En door zo te beschrijven waarin God hen heeft gezegend zeggen ze ten diepste: "HEER, er was geen enkele reden om U van Uw troon te stoten en daarom zijn wij zo schuldig". Soms hebben wij het dus nodig om echt te overdenken wat God ons heeft gegeven, zodat we intenser tot de erkenning komen dat wij God tekort hebben gedaan, of zoals Israël het zegt: "Wij hebben het bij U grondig verdorven". God deed alles goed, natuurlijk! En daarom vanaf nu, geven we Hem de hoogste plaats!

Gebed: HEER, U komt de hoogste plaats toe! Ik erken dat ik heel vaak U die plaats niet heb gegeven en dat ik mijn vertrouwen maar al te vaak op van alles en nog wat heb gesteld, behalve op U.