Thema: Kracht van gebed

"En ook bij Seth werd een zoon geboren, en hij gaf hem de naam Enos. Toen begon men de Naam van de HEERE aan te roepen." (Genesis 4:26)

Bidden is voor de gelovige God onder ogen komen om je hart met Hem te delen en tijd nemen zodat God Zijn hart met jou kan delen. Die definitie van gebed is wat gebed is, maar dat roept natuurlijk ook vragen op. Hoe logisch is het dat wij tot God bidden? Vanuit Zijn heiligheid en grootsheid gedacht is het in ieder geval niet in de eerste plaats logisch dat we bidden. Kijk ook nog even naar het moment dat Adam en Eva gezondigd hebben, daar blijkt ook dat het initiatief bij God vandaan komt om in contact te komen. Het menselijke initiatief lijkt op dat moment verdwenen te zijn. Nu kun je zeggen dat dit nergens voor nodig is, want God is toch genade? Maar dat is wel erg makkelijk geredeneerd. God kan dan wel genadig zijn, maar als je bent gevallen, is de eerste vraag of God die genade dan ook nog wel wil geven. En natuurlijk, vanuit het Evangelie kunnen we dat allemaal snel zeggen, maar ik denk dat het goed is dat als je over de kracht van gebed nadenkt, je ook even moet stilstaan bij Wie God is en wie wij zijn.

Dat klinkt allemaal natuurlijk heel zwaar, maar het is wel even goed om er zo wel naar te kijken. Of heb jij nooit een moment gehad dat je gezondigd had, misschien al wel voor de zoveelste keer, en dat je denkt: "God ziet mij aankomen"? En je kiest om uiteindelijk maar om niet te bidden of je kiest ervoor om weg te stoppen wat er is misgegaan. Dat laatste is natuurlijk zinloos bij God, want Hij heeft het toch gezien. En diep van binnen zit er bij ons natuurlijk wel een neiging om weg te kruipen, net zoals Adam en Eva hebben gedaan.

Als je dan gewoon even doorleest in Genesis en je laat even tot je doordringen wat er gebeurt bij Kaïn en Abel, dan zie je hoe de hoofdstukken die volgen een scenario schetsen dat alleen maar donkerder en donkerder wordt. Er is eigenlijk nog één moment dat God spreekt en dat is tegen Kaïn en daarna wordt het helemaal stil. We weten ook niet hoeveel tijd er tussen de moord op Abel en de geboorte van Seth heeft gezeten, aan het einde van hoofdstuk 4. In ieder geval is het een tijd geweest waarin God niet sprak en de mensen niet met God spraken. De lijn vanuit Kaïn lijkt afgedaan te hebben met God. En dan wordt uit de derde zoon van Adam en Eva, uit Seth, Enos geboren. Er van uitgaande dat de 130 jaar van Adam als Seth wordt geboren rekent vanaf het moment van de zondeval en de tijd dat Seth nog moest wachten op zijn eerste zoon samen een tijd is van ongeveer 230 jaar. Al die tijd lijkt God er niet te zijn geweest. En dan staat er aan het einde van hoofdstuk 4, als de lijn waaruit de Messias geboren zal gaan worden, dat bij de geboorte van Enos, men de Naam van de HEER begon aan te roepen.

Weet je, als je het over bidden wilt hebben, moet je het dus ook hebben over bidden tegen je gevoel in. Bidden is dus ook iets wat een aanroepen kan zijn van de God die je niet ervaart. Op deze manier begint de Bijbel te spreken over gebed. Eerst dat delen van het hart van Adam voor de zondeval en daarna het aanroepen van God terwijl Hij er niet lijkt te zijn. En allebei is voluit bidden. En ik denk dat je moet zeggen dat het tussen deze twee uitersten in zit. Bidden vanuit de intimiteit met God aan de ene kant en bidden vanuit een gemis van God waarin je Hem toch aanroept, aan de andere kant. En dan alles wat daar tussenin zit in de communicatie met God. Vanuit deze eerste lijnen kunnen we verder denken over wat gebed nu werkelijk doet en wat de kracht is van ons gebed. Is je hart delen iets met je emotie delen bij God, of is je hart delen ook je gemis, je strijd, je zoektocht, je pijn delen? Het is het allemaal en als we zo bidden, zal er ook iets gebeuren, want God beweegt altijd op ons bidden.

Gebed: Heer, ik prijs U dat ik U aan mag roepen, zelfs als ik U niet ervaar, maar ik geloof dat U zelfs dan aanwezig bent in mijn bestaan.