"Wordt niet overwonnen door het kwade, maar overwin het kwade door het goede." (Romeinen 12:21)
We gaan de serie 'Kerk van Jezus' afsluiten. We hebben stilgestaan bij het Koningschap van Jezus in de kerk, bij discipelschap en bij de gemeenschap van de kerk. Er is nog veel meer te zeggen, maar uiteindelijk moet het in de kerk van Jezus gaan over dat wat Hij ons zegt, dat we als gelovigen groeien in discipelschap en dat de gemeente functioneert als een gemeenschap waar liefde heerst en waar iedereen zich welkom voelt. Als dat de kerk is, dan is het de kerk van Jezus. Een kerk waarvan geldt dat deze niet wordt overwonnen door het kwade, maar waar het kwade wordt overwonnen door het goede. En dat is meestal niet onze eerste reactie. Liefde overwint alles en opent deuren. In alle jaren in de kerk heb ik al zo vaak gezien dat we niets bereiken met strijd en harde woorden. Liefde, aanvaarding en begrip maakt dat de kerk voluit kerk van Jezus kan zijn.
De keren dat Jezus boos werd, zijn op één hand te tellen. Wie er ook bij Jezus kwam, met welke geschiedenis dan ook, Jezus oordeelde nooit. Daardoor is Jezus uiteindelijk ook niet overwonnen door het kwade en het kwaad zelf. Als Jezus niet met volle liefde was gekomen, dan had het kwaad uiteindelijk overwonnen, maar tegen de onvoorwaardelijke liefde van Jezus kon het kwaad niet op. De zonde kon geen stand houden tegenover zoveel liefde. Hoe laat je iemand beseffen dat wat hij verkeerd doet, ook echt verkeerd is? Door het tegenovergestelde te laten zien, zodat diegene diep van binnen weet dat hij fout zit. Ik geloof niet in manifesten, ik geloof niet harde standpunten, ik geloof zelfs niet dat stellige theologieën de kerk kunnen bouwen. Natuurlijk is er theologie, natuurlijk zijn er standpunten die onwrikbaar vaststaan als je het Koningschap van Jezus serieus neemt, maar je bereikt het nooit door dit vanuit een harde en stellige houding te brengen.
Daarom sluit Paulus het gedeelte in Romeinen 12 over de gemeente af met de opmerking dat we niet overwonnen moeten worden door het kwade. Deze woorden geven het gevoel dat er een flinke strijd is, die je uiteindelijk verliest. Als je het kwade met ander kwaad gaat bestrijden, wint uiteindelijk altijd het kwaad. Iemand die geroddeld heeft en tegen wie je zonder gevoel zegt dat hij een roddelaar is, reageert maar als te vaak met: "Maar jij doet..." Dan zal het kwaad altijd met de winst er vandoor gaan, want dit gaat tegen elkaar. Als je vanuit liefde en vanuit het goede reageert met een vraag wat er bij iemand in zijn leven is gebeurd waardoor hij over anderen is gaan praten, komt er een heel ander gesprek, want je bent op zoek naar heling bij de ander. En dat terwijl zijn houding daar echt niet toe uitnodigde. Het kwaad overwin je alleen met het goede, dan komt er iets in beweging bij de ander. En zeker als je een open gemeenschap wil zijn als kerk, zal een oordelende houding geen oplossing zijn. Blijf liefhebben, niet alleen je broers en zussen in geloof, maar ook die zwerver op straat, de drugsverslaafde bij het station, of de asielzoeker bij de supermarkt en zoek met het goede naar dat wat die ander zo gebroken heeft gemaakt.
Uiteindelijk maakt dit dat de gemeente van Jezus een mozaïek van gebroken mensen is. De één is niet beter dan de ander, we zijn allemaal gebroken mensen en we zullen het met elkaar als gebroken mensen moeten doen, maar wel met elkaar op zoek naar heling, herstel en aanvaarding. Dan is er echt hoop voor de kerk, dan laten we iets zien van Jezus en dat zal veel mensen raken in hun hart.
Gebed: Heer, dank U wel dat U zoveel geduld met ons heeft, dat U onze gebrokenheid gebruikt om gebroken mensen kwetsbaar tegemoet te treden. Dank U wel dat U Uw kerk bouwt en dat wij daaraan mogen meewerken.
