"Zegen wie u vervolgen. Zegen hen en vervloek hen niet." (Romeinen 12:14)
Jezelf kun je veranderen, maar een ander niet. Dat is wel bijna een waarheid, toch? Best apart hoeveel we bezig zijn om de ander te veranderen, alsof alles altijd aan een ander ligt. Hoeveel problemen zijn er niet, waarbij de schuld in onze beleving vaak bij de ander ligt. Als die ander dit of dat niet had gedaan, dan was het nu anders geweest. En krijg je die ander dan veranderd zodat dingen weer goed zouden gaan? Nee, dat is eigenlijk helemaal niet mogelijk. Maak je vooral druk om jezelf, maak zelf andere keuzes, kun je beter zeggen. En ja, dat is ook wel zo. En toch denk ik dat die ander wel te veranderen is, maar niet omdat wij de verandering tot stand willen brengen. Het heeft te maken welke geestelijke keuzes jij maakt, waardoor er bij die ander iets in beweging kan komen. De vraag is of jij daartoe natuurlijk bereid bent. Paulus noemt in Romeinen 12 een uiterste, maar het principe is wel duidelijk. Paulus noemt mensen die je vervolgen.
Je zou kunnen zeggen dat dit niet veel met de gemeente en de gemeenschap te maken heeft. Toch denk ik dat dit wel iets te kort door de bocht is. Paulus weet maar al te goed hoe de gemeente van Christus, in zijn tijd werd vervolgd. Misschien dat de vorm van toen voor ons niet voor te stellen is, maar tegenstand tegen de gemeente is niet vreemd. Heel veel dingen worden in onze tijd uit balans getrokken en zo wordt de kerk in een kwaad daglicht gezet, soms is er gewoon openlijk lastig of soms politieke uitspraken waar je wel je vraagtekens bij kunt zetten. En ja, als wij als kerk van Jezus daar zelf door verkeerde keuzes de oorzaak van zijn, moet je zeker eerst naar jezelf kijken. Maar wat nu als die tegenstand er echt is? Dan moet je niet willen proberen die ander te veranderen. En dat kan al doordat je de discussie aangaat, of iemand buiten de deur probeert te houden. Je moet zelf een keus maken om die ander te zegenen. Zegen degenen die je vervolgen en vervloek hen niet! Termen als 'laat hem de ... krijgen', zijn woorden die geestelijke kracht hebben en een vloek in werking stellen. Daar wordt het niet beter van! En daar wordt de gemeente ook niet sterker van en al helemaal niet opener.
Spreek woorden van zegen uit! Misschien lijkt dat zinloos, maar in de geestelijke wereld is dat niet zinloos, want daardoor komen engelen in de geestelijke strijd in beweging en dan gebeurt er wel iets. Zegen verandert mensen. Zegen verandert dus ook tegenstanders en mensen met weerstand. Iemand zich welkom laten voelen is mooi, maar iemand laten ervaren dat je hem zegent en dat hij door jouw zegen dichterbij mag komen, al is hij nog zo tegen je, dat zal iets doen met de ander. Dat Paulus eigenlijk twee keer hetzelfde zegt is niet vreemd. Hij zegt twee keer dat je moet zegenen, maar de tweede keer herhaalt hij dit om te benadrukken wat we niet moeten doen: Vervloek niet! Wees een zegenende gemeenschap van discipelen, waar de zegen echt voelbaar is! Dat betekent dus dat je bewust kiest om niet op onrecht in te gaan, maar in de eerste plaats te beginnen met zegenen. Daarmee zeg je niet dat het onrecht goed is, maar de zegen kan zoveel veranderen bij de ander, waardoor hij ook tot andere inzichten komt.
Gebed: Heer, soms zijn woorden met een vervloekende kracht eerder uit mijn mond dan dat ik zegenende en opbouwende woorden spreek. Leert U mij altijd te zegenen en nooit te vervloeken.
