"Ons burgerschap is echter in de hemelen, waaruit wij ook de Zaligmaker verwachten, namelijk de Heere Jezus Christus." (Filippenzen 3:20)
Hemelburgers, zodat de wil van God gedaan zal worden, zoals in de hemel, zo ook op de aarde. Dat is waar je in de tijd hier op aarde voor bestemt bent. Je bent bedoelt om een hemelburger op aarde te zijn. Als je nog even stilstaat bij dat ene zinnetje uit het 'Onze Vader', is het je dan wel eens opgevallen dat dit gebed midden in de Bergrede staat? Ik weet niet hoe het jou vergaat, maar als je over de Bergrede nadenkt, dan geeft je dat ongeveer hetzelfde gevoel als dat de wet van God in veel kerken op zondag wordt gelezen. Dat voelt als regels en sommigen doen dat af als een vorm van religie, maar als je nadenkt over de hemel op aarde brengen, dan blijft er nog wel een lastig puntje over.
Dat lastige puntje is dat Jezus misschien wel niet de hele wet van God citeert, maar hij scherpt die wet van God tegelijk wel aan voor degenen die geloven. Nee, echtbreken, natuurlijk moet je trouw zijn, maar tegelijk zegt Jezus: Ja, maar met verkeerde gedachten naar een andere vrouw kijken... Of naar een andere man als vrouw, dat is hetzelfde. Ineens komen er regels om de hoek kijken waardoor we op de ene of andere manier allemaal de fout ingaan. Nee, natuurlijk, doodslaan mag niet, maar je naaste als een dwaas uitschelden is hetzelfde gebod. Regels, als hemelburger? Als hemelburger ben je toch gewoon vrij? Je bent toch niet meer onder de wet?
Nee, je bent niet meer onder de wet, maar onder de genade. Maar daarmee ben je er niet mee klaar. Niet onder de wet zijn betekent dat je niet meer onder het oordeel van de wet valt, omdat je door genade bent vrijgesproken. Daarmee heeft de wet niet afgedaan. Het zou wat zijn als we zeggen: "Nee, de rechter in Nederland veroordeelt mij niet voor diefstal omdat ik niet heb gestolen en nu geldt voor mij de wet dat ik niet mag stelen, in Nederland niet meer". Natuurlijk mag je nog steeds niet stelen en geldt die wet gewoon nog. Je bent alleen niet onder die wet als schuldige.
Hemelburgers, die leven alsof ze in de hemel zijn, vallen nog steeds onder de grondwet van Gods Koninkrijk. Sterker nog, als hemelburger heb je juist die grondwet van God lief, want in de hemel geldt dat als basis, alleen daar geldt het niet als een moeten, maar als een vanzelfsprekendheid. Als je even echt stil staat bij de 10 woorden van God (en neem de Bergrede daar gelijk even bij) dan ontdek je iets diepers.
De wet van God, is dat nu een verzameling van strenge regels? Nee, dat is het niet. Het is Gods Vaderhart. God geeft ons regels omdat Hij wil dat we de hemel nu al kunnen ervaren. Geen godenoorlogen, Hem de hoogste eer en jij en je naaste het beste leven dat mogelijk is. Dat verlangt God en dat vertolkt Hij in Zijn grondwet van het Koninkrijk. En dan kan Paulus in de Filippenzenbrief dus ook gewoon heel scherp zijn en kunnen wij nu ook zeggen: "Hemelburgers, zeker, maar dat heeft wel consequenties voor ons leven. En dan blijft er nog ene vraag voor de volgende keer liggen: Hoe trots ben jij dat jij een hemelburger mag zijn.
Gebed: Heer, hemelburger zijn heeft alles te maken met Uw wil, al loop ik daar dan vaak ook weer tegenaan dat dit juist zo tegenstrijdig is met het aardse leven. Leert U mij leven zoals in de hemel.
