"Schaam u dan niet voor het getuigenis van onze Heere, en ook niet voor mij, Zijn gevangene, maar lijd met mij verdrukking om het Evangelie, overeenkomstig de kracht van God." (2 Timotheüs 1:8)
Het klinkt wel makkelijk om te zeggen dat angst nooit leidend mag zijn. En die gedachte begrijp ik heel goed. Want natuurlijk zien we soms heel erg tegen dingen op. Daarom is het ook tegelijk goed om te zeggen dat het avontuur met God ook echt een andere kant heeft. Aan de ene kant is het avontuur met God geweldig en mooi. Hoe heerlijk is het om het Koninkrijk van Jezus door te zien breken en hoe prachtig is het om mensen verzoend te zien worden met God en hoe geweldig is het om mensen genezing en bevrijding te zien ontvangen en zelf te ervaren hoe God met Zijn gaven door jou heen werkt.
Is daar dan alles gelijk mee gezegd en is het dan, buiten je eigen onzekerheid, zo dat dit vanzelf gaat? Nee, natuurlijk niet. Nooit is het Koninkrijk van Jezus vanzelf doorgebroken in deze wereld en altijd heeft het iets gekost van de discipelen van Jezus. Jezus zegt niet voor niets dat wij ons kruis op ons moeten nemen als discipelen van Jezus. En dan bedoelt Jezus te zeggen dat wij moeten sterven aan onszelf. Het kruis opnemen is niet de gebrokenheid ervaren in je leven, maar het is sterven aan jezelf. Als jij je kruis draagt, dan erken je daarmee dat niet jij leeft, maar Christus in jou. Op dat moment kom je er ook achter dat als Christus in jou leeft, jij niet veel anders ervaart dan wat Jezus heeft ervaren. Jezus ervaarde weerstand en tegenstand.
Als Paulus tegen Timotheüs zegt dat hij niet de geest van angst heeft gekregen, maar de Geest van kracht, liefde en bezonnenheid, stopt Paulus niet. Hij zet daar geen punt, maar een komma. Want omdat wij die Geest hebben ontvangen, schaam je daarom niet voor het Evangelie van onze Heer! Dat is niet alleen het Evangelie van verzoening, maar dan heeft hij het altijd over het hele Evangelie van Jezus Christus. Als je dan bedenkt dat je voor dat Evangelie de gaven van de Geest hebt ontvangen om het echt uit te delen, om het juiste inzicht te krijgen en om telkens door Zijn Geest te zien wat je moet doen, dan betekent het dat jij je daar niet voor moet schamen.
Ik merk zelf dat je in de kerken in Nederland en onder christenen echt wel mag zeggen dat Jezus voor je zonden is gestorven. Dat is een soort algemeen evangelie dat zo bekend klinkt, daar wordt bijna niet op gereageerd. Maar als je dan zegt dat je na je redding ook echt het Evangelie mag brengen en dat Zijn Geest in jou werkt, dan komt de eerste weerstand al om de hoek kijken. Streeptheologieën, ontkenningen en ongemakkelijke gesprekken volgen elkaar makkelijk op.
Jezus is door ons zichtbaar op aarde en Zijn werken zetten wij voort! Wij brengen het Koninkrijk in Zijn Naam en in Zijn kracht en door Zijn Geest. Dat roept weerstand op. Het lijkt wel dat de boodschap van het Kruis buiten de kerk als wreed wordt gezien en dat dit pas kan doorbreken op het moment dat de tekenen gezien worden en in de kerk lijkt het vaak wel dat de tekenen van het Koninkrijk geen ruimte krijgen, maar we niet verder komen dan het kruis.
En voor allebei de uitersten geldt dat wij ons niet mogen schamen voor het Evangelie van Jezus! Zelfs als dit tot verdrukking, in welke vorm dan ook, leidt. Laat weerstand je niet tegenhouden om Gods plan met deze wereld door jou heen zichtbaar te maken. En er zal weerstand zijn, maar schrik niet terug, ga er dwars doorheen en durf je uit te strekken naar alles wat beschikbaar is.
Gebed: Heer, welke weerstand ik ook tegenkom, ik wil gaan voor wat U van mij vraagt, dwars door muren en legers heen, zodat Uw Koninkrijk zal doorbreken op aarde.
