“Toen ging Abram op weg, zoals de HEERE tot hem gesproken had, en Lot ging met hem mee. Abram was vijfenzeventig jaar oud, toen hij uit Haran vertrok.” (Genesis 12:4)
De opdracht voor Abram was eigenlijk maar op ene manier uit te leggen. God maakte duidelijk dat Hij met Abram het avontuur wilde aangaan. En misschien klinkt dat woord avontuur als iets dat met kwajongens te maken heeft, maar bedenk dat het avontuur van jouw leven met God een hele serieuze zaak is. Maar een avontuur is het zeker. Een avontuur is iets spannends dat je plotseling meemaakt. Of je zou ook kunnen zeggen dat een avontuur een reeks van spannende dingen is die je meemaakt. Hoe je ook naar het woord ‘avontuur’ kijkt, als jij met God wandelt, dan is dat telkens iets spannends dat je plotseling meemaakt.
Abram zat gewoon voor zijn tent in Ur en op dat moment komt God naar hem toe. Abram kende God op dat moment helemaal nog niet. Dan is het wat als God een avontuur met jou begint, want hoe weet jij dan of je Hem echt kunt vertrouwen. En zelfs na een lang leven van geloof is dit soms nog steeds heel ingewikkeld. Maar als God dan bij Abram komt zegt God tegen hem dat Hij wil dat Abram op reis gaat.
Nadat het al drie keer was misgegaan met de mensen op deze wereld wilde God een eigen volk beginnen om Zijn Naam op deze aarde te bewaren en Hij koos Abram uit om met hem dat volk te beginnen. Maar dan ook alleen met Abram. De rest van zijn familie moest hij achterlaten. Zijn gezin mocht mee en verder niet. Dat is wat er staat: Ga uit je land en uit je familiekring en ga naar het land dat Ik je zal wijzen. Als je op deze opdracht ‘ja’ zegt, kun je zeker zeggen dat dit een avontuur met God is en dan moet je Hem ook wel echt vertrouwen. Zeker in die tijd zonder familie gaan leven in een vreemd land dat is geen optie.
En ik denk dat jij en ik vaak zulke grote uitdagingen nog niet eens krijgen van God. De meeste gelovigen hoeven hun land niet uit en hoeven ook hun familie niet achter te laten. Al moet ik eerlijk zeggen dat toen ik tot geloof was gekomen en God binnen twee weken aan mij vroeg om theologie te gaan studeren, dat dit bijna hetzelfde voelde. Want dat betekende dat ik een deel van mijn inkomsten moest opgeven en ik wandelde toen pas twee weken met God. En wie gaf mij de garantie dat het goed zou komen? Maar God is trouw en zorgt als jij luistert naar Hem en vooral als jij Hem durft te vertrouwen.
Als jij verlangt dat door jou de hemel de aarde gaat raken, dan is dit vertrouwen dat God zal zorgen voor jou, van groot belang. Waar zit jouw wantrouwen of angst richting God? En durf jij echt onvoorwaardelijk God te vertrouwen? Abram durfde dat in eerste instantie helemaal niet. Want Abram vertrok wel, maar niet op de manier zoals God wilde. We zullen morgen zien dat dit wel gevolgen heeft, maar dat God hem daar ook te ruimte in heeft gegeven.
Gebed: Heer, U onvoorwaardelijk vertrouwen is iets dat wij natuurlijk vinden dat het moet, maar diep van binnen vind ik dat soms heel spannend en ergens zit er soms ook angst dat U mij toch in situaties laat komen die ik niet wil. Ik wil toch echt U helemaal vertrouwen.
