“Toen gaf de koning bevel en men haalde Daniël en wierp hem in de leeuwenkuil. De koning nam het woord en zei tegen Daniël: Uw God, Die u voortdurend vereert – Hij zal u verlossen.” (Daniël 6:17)
Is het bijzonder dat de leeuwen in de leeuwenkuil Daniël niet verscheuren? Ja en nee. Ongetwijfeld hadden deze leeuwen honger en waren ze lang genoeg niet gevoed, waardoor ze niets anders wilden dan verscheuren. En reken erop dat de beulen van die tijd heel goed wisten op welke manier de leeuwenkuil het meest verschrikkelijke was om iemand aan zijn eind te laten komen. Dus in die zin was het bijzonder dat Daniël in de leeuwenkuil niet werd verscheur. Maar er is ook nog een andere kant.
Wellicht vraag jij jezelf af welke andere kant er dan nog meer is. Om de andere kant te kennen moet je eigenlijk even terug naar het paradijs. Waarom heeft God ons geschapen? Om de aarde te onderhouden en om te heersen over de dieren in het veld. In het paradijs deden de dieren gewoonweg wat de mens wilde. Zo had God alles geschapen. Als je het vanuit dat perspectief bekijkt laat God ons hier iets van hoe het ooit bedoeld was. En hoe dat precies heeft gewerkt weten wij niet. Wellicht waren er toen ook al engelen die de mens daarbij hebben geholpen. Niet omdat de leeuwen toen gewelddadig waren, maar omdat de engelen er toen ook al waren om de mens te helpen.
Hoe dan ook is het opmerkelijk dat na de zondeval iemand in een leeuwenkuil het heeft overleefd. Daniël zegt dat God een engel heeft gestuurd die de muil van de leeuwen heeft toegesloten. Maar ene engel in een kuil met leeuwen, dat kan ook onmogelijk genoeg zijn geweest. Ik geloof dat wat er in de geestelijke wereld gebeurt, uiteindelijk zichtbaar wordt in de zichtbare wereld. Deze engel zal, misschien wel samen met Daniël, geestelijke macht hebben gehad om de leeuwen tot rust te brengen. En de enige reden dat dit gebeurd heeft te maken met wat Daniël zegt: Hij staat onschuldig voor God en daarom heeft God ingegrepen.
De list van de stadhouders en rijksbestuurders loopt dus op een fiasco uit. God grijpt in, al weten wij niet op welke manier de leeuwen uiteindelijk echt stil worden. Er blijven ook hier weer genoeg vragen liggen. Is ook het omgaan met dieren voor een deel geestelijk bepaald? Als wij in onze autoriteit worden hersteld zou er weleens meer mogelijk kunnen zijn dan dat wij bedenken. Dan zullen engelen ons ook nu zomaar kunnen dienen.
Is dit belangrijk om te weten? Dat weet ik niet goed, maar wel weet ik dat hoe het was ons heel veel te zeggen heeft. God wilde verder met Daniël, en dat is wel iets dat belangrijk is. Hoe Darius hier nu in heeft gestaan lijkt met geloof in de God van Daniël, maar tegelijk was zijn hoop de andere morgen wel verdwenen, want zonder hoop stond hij bij de kuil. En ook hij zal geweten hebben dat de woorden over de God van Daniël werkelijkheid zijn geworden. God maakt Zichzelf weer groter, door Zijn manier van ingrijpen en dat maakt dat wij ons altijd moeten uitstrekken naar het onmogelijk. Of dat nu een leeuwenkuil, een vuuroven is of gewoon iets in ons normale bestaan.
Gebed: Het lijkt onmogelijk, maar weer laat U zien dat bij U alle dingen mogelijk zijn en ik zal mij daarnaar blijven uitstrekken.
