"Spreek tot heel de gemeenschap van de Israëlieten, en zeg tegen hen: Heilig moet u zijn, want Ik, de HEERE, uw God, ben heilig. Ieder moet ontzag hebben voor zijn moeder en zijn vader en Mijn sabbatten in acht nemen. Ik ben de HEERE, uw God." (Leviticus 19:2 en 3)
De tekst van gisteren was nog niet helemaal klaar en eigenlijk is er een behoorlijk lastig stukje blijven liggen. Toen er bij mij het besef begon te komen over het Joodse denken tegenover het Griekse denken, kwam ik op internet een paar hele goede vergelijkingen tegen, maar tenslotte eindigde dit telkens met een hele felle reactie tegen de christelijke feesten. En natuurlijk beseffen we dat bijvoorbeeld Kerst niet op de echte datum van de geboorte van Jezus is. En er zijn ook echt wel wat gedachten die kloppen over heidense feesten. Maar helemaal doorslaan naar het verplicht vieren van de Joodse feesten en daarmee ook de sabbat houden roept ook vragen op.
Toch zegt God in het Oude Testament, binnen de wetgeving wel dat we de sabbat in acht moeten nemen en ook dit is onderdeel van het Joodse denken dat haaks staat op het Griekse denken en ook op ons denken. Wat is de bedoeling van God dan met de sabbat en wat zou dit voor gevolg moeten hebben voor ons denken?
Als je de teksten over de sabbat leest zijn er twee dingen die God belangrijk vindt. In de eerste plaats wil God dat wij een dag in de week rust hebben. Dit is een onderdeel van Joods denken dat een heleboel ellende zou kunnen voorkomen. En rust is niet de hele dag op een stoel zitten, maar een dag genieten van God, een dag genieten van wat Hij maakte en een dag vooral niet bezig zijn met al die dingen die elke dag toch al moeten. Leven vanuit de rust, waarvan de schrijver van de Hebreeënbrief, die voluit vanuit het Joodse denken schrijft, schrijft dat dit al een voorproef is van de eeuwige rust die straks komt. Met andere woorden, de sabbat, of de rustdag is een dag om vanuit te leven. De rust bij God is het uiteindelijk fundament waaruit we moeten leren leven en die rust begint waar we genieten van God! Daarom is het ook niet vreemd dat God deze dag Zelf als dag na de schepping invoerde. Om te kunnen genieten was de schepping nodig.
Het tweede dat Israël moet doen is op de sabbat, gedenken dat ze bevrijd zijn uit de slavernij. Daar heeft ook het loofhuttenfeest mee te maken. Maar bedenk daarbij dat wij, als christenen uit de heidenen geen Jood zijn en ook niet zullen worden èn wij nemen nooit de plaats van Israël in. Het gedenken van de bevrijding uit Egypte is dus niet iets waar wij aan deel kunnen nemen. Toch is die lijn van gedenken van de grote daden van God, wel een belangrijke, naast de rust die Hij geeft. Dat de eerste gelovigen op de zondag in plaats van op de sabbat bij elkaar komen is niet vreemd, want zij gedenken de opstandingsdag van de Heer! Jezus heeft geestelijk gedaan wat Israël lichamelijk ontving: Bevrijding van slavernij! En op welke dag is dat beter te doen dan op de eerste dag van de week!
Deze twee dingen passen totaal niet meer in onze tijd. Het gaat bij ons vooral over doorgaan, niet stoppen en al helemaal niet gedenken. Maar waar de vreugde van de Heer onze kracht is, daar ontvangen we energie voor de andere dagen van de week. Dit is dus de basis waar we uit moeten leven.
Gebed: Heer, wat een zegen om uit Uw rust en uit Uw genieten te mogen leven en daarnaast dat we op die dag ook Uw grote daden mogen gedenken. Daaruit wil ik leven, zodat mijn leven vanuit nieuwe kracht, elke week nieuw zal zijn.
