"Sta op, HEERE, ga naar Uw rustplaats, U en de ark van Uw macht." (Psalm 132:8)
Deze pelgrimspsalm is een profetische psalm. Zo kennen we deze psalm wel. Meestal wordt hij rond de kerstdagen aangehaald. Zeker aan het einde van de psalm wordt profetisch over Jezus gesproken. En toch ligt er nog een diepere boodschap in voor de pelgrim in onze tijd. Want ons pelgrimsleven is vaak een onrustig leven waarin we de vrede en de rust maar al te vaak kwijt zijn. Maar dat is iets zoals God het echt niet bedoelde. Deze psalm spreekt vooral over de tijd van David. De psalm strekt zich uit, op grond van wat David voor God deed. Hij maakte een plaats waar God kon wonen, nadat de ark in verkeerde handen terecht was gekomen. Het gaat hier over Davids verlangen, het verlangen van pelgrim David!
Wat vond David belangrijk? Sterker nog, wat vond hij het allerbelangrijkste? Hij wilde een plaats voor de HEER hebben. Dat was het belangrijkste doel van David. Natuurlijk had hij zijn huizen gebouwd, maar uiteindelijk wilde David maar één ding: Zijn HEER de plaats geven die Hem toekwam. Er staat zelfs in deze psalm dat David niet wilde gaan slapen voordat dit op orde was. Het gevolg was dat David de ark ophaalde en deze uiteindelijk in de tabernakel bracht. Een tempel mocht hij niet maken, want hij had teveel bloed aan zijn handen, maar de tabernakel, de tijdelijke plaats waarin God wilde wonen onder Zijn volk, die wilde David in ere herstellen en de tabernakel daar binnen laten dragen. God moest weer wonen in het hart van Zijn volk.
Dit was belangrijk, want de HEER heeft Sion verkozen tot Zin woongebied, dat begeerde God zelfs! En God had zelfs gezegd dat tot in eeuwigheid dit Zijn rustplaats zou zijn en als Israël het verbond in acht zou nemen, zou dat zo blijven. En laat duidelijk zijn, God wil niet dat wij nog een tabernakel voor Hem bouwen, verre van dat. God wil niet in een tent of in een gebouw wonen, maar God wil wel ons lichaam, door Zijn Geest, bezetten als de plaats waar Hij tot rust zal komen. Ons lichaam, als tempel van de Heilige Geest, dat heeft God begeert als Zijn woongebied tot in eeuwigheid.
Gods Geest zal altijd in de gelovige wonen, niet omdat wij volmaakt het verbond in acht nemen, maar omdat wij nu verder zijn dan David en de Gezalfde is gekomen en heeft herstelt dat gebroken was door de zonde en Zijn plaats heeft ingenomen en regeert op onze tronen! Jezus heeft de zetel van ons hart ingenomen en Hij woont door Zijn Geest in ons. Door zonden staat die relatie wel onder druk, maar uiteindelijk zal Gods Geest ons nooit verlaten als Jezus onze Koning en Heer is!
Sta op, Heilige Geest, kom in mij, neem Uw plaats in mij en kom tot rust in mijn leven. Dat is ons gebed, dat is ons verlangen, dat is wie God door Zijn Geest in ons wil zijn, zodat wij een stil en gerust leven leiden onder Zijn aanwezigheid in onze tabernakel. En daardoor zullen wij als priesters van de Allerhoogste God, bekleed worden met Zijn gerechtigheid.
Gebed: Heilige Geest, woon in mij met al Uw kracht en heerlijkheid. Leef in mij en bekleed mij steeds meer met Uw gerechtigheid en laat mij leven uit Uw rust en vul mij meer dan ooit met Uw tegenwoordigheid.
