Thema: Eerste brief van Petrus
"De God nu van alle genade, Die ons geroepen heeft tot Zijn eeuwige heerlijkheid in Christus Jezus, Hij Zelf moge u-na een korte tijd van lijden-toerusten, bevestigen, versterken en funderen." (1 Petrus 5:10)
De hele brief van Petrus maakt duidelijk dat het leven van een gelovige zeker niet altijd een makkelijk leven zal zijn. Het is een leven waarin lijden vanwege het geloof een rol speelt, maar ook een leven van strijd tegen de machten van de duisternis. Ook satan gaat rond als een brullende leeuw en dat maakt het niet altijd makkelijk. En dit beseft Petrus natuurlijk ook echt wel als hij tot een afronding komt van zijn brief. De toon in zijn brief was ook een toon van lijden en strijd, van een moeilijk leven als gelovige midden in deze wereld zonder God. en dat terwijl Petrus juist ook iemand is die het positieve echt wel ziet. Zelfs uit het lijden als gelovige haalde hij nog positieve dingen, omdat je dat mag doen vanwege Jezus. En zo sluit hij dan ook zijn brief af. Ik weet niet hoe jij je leven ervaart, ik weet ook niet hoe jij strijd ervaart in je leven, maar laat dit waar zijn: Je bent geroepen tot eeuwige heerlijkheid.
Nu is de brief van Petrus heel sterk gericht op gelovigen die niet de vrijheid hebben om te mogen geloven in Jezus en de kans is groot dat dit voor jou veel minder aan de orde is en misschien zelfs helemaal niet. De kans bestaat ook dat jij de strijd met satan lang niet altijd zo ervaart, maar dat er wel andere dingen in je leven zijn waarin je merkt dat je leven soms ingewikkeld of zwaar is. Dat kan ziekte zijn of andere vormen van gebrokenheid. Er zijn ook zoveel andere dingen die het leven niet volmaakt maken. Hier op aarde zal dat ook altijd zo blijven, maar daarom is die opmerking van Petrus juist ook in al onze situaties zo belangrijk. Al kost het je moeite om op de been te blijven, al gebeurt er zoveel, besef en geloof dan dit: Je bent geroepen tot eeuwige heerlijkheid in Christus. De heerlijkheid die Jezus heeft, in de hemel aan de rechterhand van Zijn Vader, is de heerlijkheid waarin ook jij deelt. Je hebt het nu nog niet ontvangen, maar het is al verdiend en het zal je straks, na dit leven ten deel vallen. Dit leven, met alle moeilijkheden en gebrokenheid is niet het einde van alles voor een gelovige, want er ligt een heerlijkheid klaar die alles zal overtreffen.
De zin die Petrus dan laat volgen is een lastige, als je die leest: "God Zelf moge u, na een korte tijd van lijden, toerusten, bevestigen, versterken en funderen". Het is opvallend dat er in het Grieks vier werkwoorden worden gebruikt, maar dat het woord 'moge' niet in de tekst staat, omdat dit verwerkt zit in de werkwoordsvormen van de woorden 'toerusten, bevestigen, versterken en funderen'. Om het nog ingewikkelder te maken zijn er in de verschillende handschriften twee soorten werkwoordsvormen gebruikt. In het ene handschrift gaat het om een wensvorm, waardoor je zou kunnen vertalen met 'moge', maar in andere handschriften is het een beloftevorm, waardoor je deze zin zou moeten aanvullen met 'zal'. Dan staat er dus dat God Zelf u, na een korte tijd van lijden, zal toerusten, bevestigen, versterken en funderen. Gezien het karakter van de brief van Petrus neig ik ernaar om van de beloftevorm uit te gaan, omdat Petrus telkens heel stellig is geweest over Gods ingrijpen in het lijden van de gelovige. God Zelf zal dus voltooien wat nog niet af is. In die korte tijd van lijden, ben je wel onderweg in het plan van God naar de heerlijkheid die in Christus vast en zeker is. God is dus met je bezig om je toe te rusten, je te bevestigen, te versterken en te funderen. God is je als het waren aan het voltooien voor de heerlijkheid. En dat als een belofte dat zowel dat heerlijkheid, als dat wat God nu nog aan je voltooit, zeker zal gebeuren. Wat een ongelofelijk bemoediging. En nog even en de heerlijkheid zal een feit zijn.
Gebed: Heer, dank U wel dat U mij voltooit voor de heerlijkheid en het zal zeker gebeuren, want in Christus heb ik het al ontvangen, maar ik zie het nu nog niet, maar Uw beloften staan uit.
