Thema: Eerste brief van Petrus
"Hoewel u Hem niet gezien hebt, hebt u Hem toch lief. Hoewel u Hem nu niet ziet, maar gelooft, verheugt u zich met een onuitsprekelijke en heerlijke vreugde, en verkrijgt u het einddoel van uw geloof, namelijk de zaligheid van uw zielen." (1 Petrus 1:8 en 9)
Weet je wat het einddoel van je geloof is? De zaligheid van onze zielen! Dat klinkt logisch, maar dat is het eigenlijk niet. Er zijn mensen die van de zaligheid van hun zielen ongeveer het beginpunt maken omdat het in hun geloofsleven alleen gaat om de zaligheid. Dan vergeet je om het Koninkrijk van Jezus op aarde te brengen. De zaligheid is het einddoel van ons geloof. Het heeft er dus wel alles mee te maken en het kan ook niet ontbreken. Maar er is nog iets aparts aan dat einddoel van ons geloof. Voor ons is dat einddoel een bemoedigende troost. Het mag een uitzicht zijn, het mag een verlangen zijn dat als een soort bijwerking bij je geloof komt. Ik schrijf 'bijwerking' zodat het niet al je aandacht vraagt om daar mee bezig te zijn. Maar laat het wel een bijwerking zijn die je een onuitsprekelijke en heerlijke vreugde geeft.
Dat wij momenten hebben van die vreugde omdat we weten dat dit leven niet alleen is wat we nu ervaren, maar dat het beste nog moet komen, is niet vanzelfsprekend als je de Bijbelse lijn bekijkt. Wij zien Jezus niet, maar we hebben Hem toch lief. Ja toch? We houden van Jezus en dat kunnen we omdat we weten en geloven wat Hij heeft gedaan. Jezus is voor ons zichtbaar omdat Hij Zijn leven gebracht heeft, het Koninkrijk zichtbaar heeft gemaakt en dat we de Evangeliën hebben die er alles over schrijven. Wij kunnen dus ook echt blij zijn met de toekomst, want wij weten en geloven dat onze toekomst er echt zal zijn, want Jezus heeft de weg naar Gods Vaderhart opengemaakt. Maar besef je dat er meer eeuwen zijn geweest dat die vreugde er niet was, dan dat deze er wel is. Er zijn nu ruim 2000 jaar voorbij waarbij we terugkijken op Jezus en tegelijk met Hem leven en vooruitkijken. Maar bedenk een dat er daarvoor nog veel meer eeuwen zijn geweest waar men gezocht en gespeurd heeft naar die zaligheid waarin wij ons nu verheugen.
De profeten zijn druk geweest om te onderzoeken welk moment dat de Geest van Christus bedoelde toen Hij getuigde over het lijden van de Christus. Wij zijn eigenlijk bevoorrecht, als je er zo naar kijkt. En Petrus beseft dat ook echt wel. Je zou in de tijd van David hebben geleefd, waarin God op een veel heftigere manier reageerde op verkeerde keuzes, maar waarin er wel profetieën waren over de Messias Die zou komen voor verzoening, maar niemand wist wanneer dat echt zou gebeuren. Ze moesten het met dierenoffers doen die er op wezen, maar meer niet. En natuurlijk, het geloof in Christus Die zou komen, was net zo reddend als ons geloof in de Christus die gekomen is, maar toch was er geen perspectief zoals wij dat nu hebben. En wat die profeten deden was vooral voor hen die door hun profetieën konden zien dat Jezus de Messias was en die daardoor ons het Evangelie hebben verkondigd. Die profeten hebben woorden gesproken waardoor de evangelisten wisten hoe het zat. En wij, wij kijken terug en genieten van de vreugde die er is in het uitzicht dat wij hebben in de toekomst. Heb je er zo weleens over nagedacht? Daarom is het zo goed om zulke brieven als van Petrus gewoon eens goed te lezen, zodat je onder de indruk raakt van zoveel zegeningen die we vaak niet eens zien.
Gebed: Heer, wat heb ik veel meer zegen dan al die mensen in al die eeuwen voor Christus. Wat een vreugde ligt er voor ons klaar in onze zaligheid. Dank U wel dat U ook deze details even laat zien, zodat ook dit in onze vreugde een plek mag hebben.
