“En zij spraken met elkaar over al deze dingen die gebeurd waren. En het gebeurde, terwijl zij met elkaar spraken en van gedachten wisselden, dat Jezus Zelf bij hen kwam lopen en met hen meeliep.” (Lukas 24:14 en 15)
Het moet er nogal chaotisch aan toe gegaan zijn op de Paasdag. De vrouwen zijn teruggekomen met de boodschap dat Jezus leeft, de discipelen zijn in het graf gaan kijken en vonden daar geen Jezus, maar verder begrepen ze er helemaal niets van. Rondom Jezus was een groep van discipelen en vrouwen, meer dan alleen de twaalf discipelen en twee van hen zijn teruggegaan naar huis. De ene heet Kleopas en van de andere hebben we geen naam. Vanuit het feit dat ze straks in een huis zullen binnengaan, kunnen we aannemen dat dit Kleopas en zijn vrouw geweest is. Maar begrijpen deden ze het niet.
Misschien zeg je: hoe kan dat nu? Alles is toch voorzegd en alles klopt toch allemaal precies? Als je hoort hoe die twee, verderop in het verhaal, precies het hele evangelie aan Jezus, Die ze nog niet herkennen, vertellen, zou je toch zeggen dat er wel een lampje moet gaan branden. Maar ze begrijpen er niets van. Het is nu de derde dag dat dit is gebeurd, dan heb je gehoord van de vrouwen dat Jezus niet meer in het graf lag, en dat ze gezegd hebben dat Hij leeft, en dan ga je naar huis omdat je niet begrijpt waarom Jezus is gestorven.
Maar pas op dat je niet te snel oordeelt. Natuurlijk, de boodschap van Jezus was duidelijk: Net als Jona zou Hij drie dagen in de aarde blijven, maar op de derde dag zou Hij opstaan. Hij moest lijden en sterven, ook dat had Hij verteld. En natuurlijk is het ongeloof, niet kunnen bevatten hoe het zat, dat hier aan de orde is. Maar durf eens even iets dichter bij huis te blijven en gewoon even te kijken in je eigen hart?
Wat geloof jij ervan dat Jezus is opgestaan? Of loop jij misschien ook op een bepaalde manier wel met die Emmaüsgangers mee in hun ongeloof. Ja, door de verhalen, door de Bijbel, geloven wij wel dat Jezus is opgestaan, maar als dit slechts blijft bij het feit zelf, zijn wij niet veel verder dan de Emmaüsgangers. Want als Jezus is opgestaan en leeft, wat is er dan nog onmogelijk?
Als het waar is dat Jezus de complete schuld heeft betaald en als Hij dan ook nog eens is opgestaan, wat is er dan nog onmogelijk? Wat maakt dan dat wij toch nog zo vaak uit angst leven. Want als wij doen wat Jezus zegt, als volgelingen van Hem, dan mogen we ook verzekerd zijn dat dit gezegend zal worden! Niet dat de gebrokenheid dan ineens voorbij zal zijn en dat alles maakbaar wordt, echt niet, maar als jij gelooft dat Jezus leeft, dan is er geen enkele reden meer om hopeloos te zijn. Dat betekent dat je altijd je kunt richten op Jezus, want Hij leeft! Zelfs als ziekte of dood, uiteindelijk je leven dreigen te verwoesten door de gebrokenheid, dan nog is Jezus je anker en je toekomst. En tegelijk beseffen we dan meer dan ooit, dat de kracht van Jezus ook nu beschikbaar is, want Hij betaalde alles, maar leeft ook! En misschien hebben wij het vaak net zo hard nodig als die Emmaüsgangers dat Jezus naast ons komt lopen en ons aanhoort en vervolgens on uitlegt hoe het nu echt zit.
Gebed: Heer, U bent opgestaan en leeft en ik ben niet meer bang voor morgen. Ik durf, met mijn ogen op U gericht, te geloven dat alle dingen mogelijk zijn, nu U leeft en er altijd bij zult zijn.
