"Vervolgens braken wij op van de rivier de Ahava op de twaalfde van de eerste maand om naar Jeruzalem te gaan, en de hand van onze God was over ons en Hij redde ons uit de hand van de vijand en van de struikrover op de weg." (Ezra 8:31)
Wil je ervaren hoe groot Gods bescherming is? Wil je voelen hoe groot het engelenlegioen is om je heen? Dat kun je voelen, dat kun je ervaren. Er is ene voorwaarde: je moet gaan in geloof. Stel je voor dat Ezra en zijn gevolg bij de rivier waren blijven zitten en niet hadden gedurfd om verder te gaan, dan hadden ze nooit ervaren dat God met hen zou zijn. Ja, maar onderweg kunnen ze alles roven, de vijand kan met een overmacht komen waar je stil van wordt. Dat is waar, dat kan, maar als je wilt weten hoe groot Gods nabijheid is voor degenen die Hem liefhebben, dan zul je moeten opstaan en leren gaan in geloof!
Ik besef dat dit heel heftig kan zijn. Maar bedenk eens even hoe groot het gevaar was waar Ezra voorstond. Ik kom christenen tegen die voor veel minder gevaar blijven zitten en blijven bidden om Gods leiding en Gods weg, terwijl ze maar één ding hadden moeten doen: Ze hadden moeten gaan. Bij Ezra gaat het nog om het complete kapitaal van de koning, maar bij ons gaat het vaak om niet veel meer dan onze eigen angst en eer en twijfel. Als God je op een weg stuurt, dan is het goed om in gebed te zoeken naar Gods weg en te vragen om bescherming, maar uiteindelijk ga je de bescherming pas ervaren als je het gevaar instapt
Ik geloof dat de kerk in onze tijd te veel blijft zitten bij de rivier en afwacht tot God ons komt halen. Maar Ezra werd niet gehaald door God, hij moest met al het gevaar voor zich, zelf naar Jeruzalem gaan. Hij was er nooit gekomen als hij was blijven zitten. Hij was er ook niet gekomen als hij in geloof dat God echt kan beschermen, was blijven zitten. Want, o ja, wij geloven echt wel dat God ons kan beschermen, maar toch blijven we heel makkelijk zitten. En wat kan het je kosten? Misschien wat spot van je omgeving? Onbegrip misschien?
God vraagt van ons dat we Zijn huis, Zijn Koninkrijk en Zijn lichaam bouwen op aarde. En dat gaat niet zonder gevaar en ook niet zonder risico. En elke nieuwe stap voelt als een stap van de rivier op weg naar Jeruzalem. Elke nieuwe stap voelt als levensgroot gevaar, maar uiteindelijk vraagt God je alleen maar om in geloofsvertrouwen je volgende stap te zetten. Ik weet niet hoe jij nu bij jouw rivier van gebed zit. Misschien zit je al maanden of jaren op die plek en bent geen stap verder meer gekomen omdat de stap die voor je ligt wel duidelijk is, maar ook zo eng dat je niet durft.
Misschien is het vandaag tijd voor jouw nieuwe traject om vrij te komen van je verleden, misschien is het jouw tijd om de volgende stap te zetten in Gods Koninkrijk, maar als je blijft zitten gebeurt er niets. Maar op het moment dat jij je stap zet, laat God je ervaren dat Zijn hand met je is. Ga in geloof in de weg die God je wijst en laat geen angst je nog langer tegenhouden.
Gebed: HEER, ik kies er voor om tegen elke angst en tegen elk gevaar in op te breken bij mijn rivier en de volgende stap met U te zetten. Ik zal Uw weg gaan en ik zal U volgen.
