"Belijd elkaar de overtredingen en bid voor elkaar, opdat u gezond wordt. Een krachtig gebed van een rechtvaardige brengt veel tot stand." (Jakobus 5:16)
Zouden we de biecht weer moeten instellen? Die vraag komt bij mij op als ik dit vers lees van Jakobus. Het laatste gedeelte van zijn brief zetten wij over het algemeen helemaal in het teken van genezing en ziekenzalving. Deels klopt dat ook wel, maar eigenlijk zegt Jakobus veel meer dan dat. Je zou je kunnen afvragen wat er nu zo bijzonder aan die zalfolie is bij zieken. Er leeft soms de gedachte dat als we nu maar zalven in de Naam van Jezus dat er een wonder gebeurt. Maar Jakobus stelt niet dat genezing door de zalfolie tot stand komt.
Het laatste gedeelte van Jakobus komt voort uit het vorige gedeelte. Daar ging het over volharding en geduld tot de dag dat Jezus gaat terugkomen. En dan vervolgt hij: "Is er iemand onder u in lijden? Laat hij bidden." Dit staat niet los van de volharding en geloof, waar Jakobus het op dat moment net over heeft gehad. Dat hoort er dus bij. Dat bidden bij ziekte en lijden, is volhardend bidden in geloof. Dat moet wel even gezegd zijn. Dat is dus niet eerst de dokter, maar eerst gebed. Vervolgens trekt hij het door op ziekte, maar eigenlijk was hij daar al mee begonnen met het lijden.
Die ouderlingen of oudsten roepen we om te bidden en met olie te zalven. Maar die zalfolie is slechts een teken en niet meer dan dat. Het gelovige gebed zal de zieke behouden en dan zal de Heere de zieke oprichten. Het moment is aan God, maar onze verantwoordelijkheid is het gelovige gebed. En dat is niet het gebed dat we wel geloven in Jezus, maar dat is gelovig bidden met geloof in genezing. Maar opmerkelijk is dan dat Jakobus daar niet mee stopt. Hij stelt ook dat ziekte het gevolg kan zijn omdat we elkaar de zonden niet belijden.
Zonden die niet beleden zijn, zouden de genezing wel eens in de weg kunnen staan. Dat is wat anders dan dat je tegen de zieke zegt: "Je gelooft niet genoeg en daardoor genees je niet." Die opmerking is uiterst schadelijk en maakt veel kapot in onze tijd. Nergens vraagt God aan de zieke om geloof in genezing, maar altijd aan de bidder. Wat wel in de weg kan staan is dus dat zonden niet beleden zijn. Niet alleen richting God, maar ook niet aan elkaar. Dan hoor ik mensen zeggen: "Als je dat wilt, wordt er misbruik gemaakt van wat je deelt." Ik begrijp hier echt niets van! Als we elkaar niet veroordelen, zoals Jakobus al eerder schreef, dan kunnen we elkaar onze zonden en misstappen gewoon vertellen. Dan verdwijnt schaamte, omdat iedereen gelijk is en we veilig zijn bij elkaar!
Het wordt tijd dat we mensen worden zonder geheimen, binnen Gods familie! Dit klinkt heel eng, maar het is een vrijheid waarin we leren om elkaar met alles te accepteren. Geheimen in je leven zijn dodelijk! Op allerlei gebied, maar ook met ziekte. Geheimen in je leven maken alles kapot. Dat mogen we doorbreken, want geheimen gijzelen je! Durven wij zo'n veilige plaats te zijn voor elkaar, zodat genezing ook hierdoor kan werken?
Gebed: Vader, ik dank U dat het Uw plan is dat de gemeente van Jezus Christus net zo veilig zou moeten zijn dan U Zelf! Leer ons elke vorm van oordeel af, zodat we elkaar, onvoorwaardelijk durven vertrouwen.
