"De HEERE zei tegen hem: Ga heen, keer terug op uw weg, naar de woestijn van Damaskus." (1 Koningen 19:15a)
God is in de stilte. Niet het machtsvertoon om Elia te bemoedigen na de woorden van Izebel, geen krachtpatserij van God, maar intense en diepe stilte. Stilte van Gods tegenwoordigheid. Dat is waar God mee naar Elia toe komt. En het is de vraag of wij dat willen. Of wij die stilte verlangen op het moment dat we juist voor ons gevoel een aardbeving nodig zouden hebben waardoor er iets in beweging gezet zou worden. En ik moet eerlijk zeggen dat ik in dit soort situaties, net als Elia maar al te vaak niet op die stilte zit te wachten.
En kijk maar wat Elia dan doet. Het is duidelijk dat hij niet die stilte wilde, maar liever wat anders. Want God komt naar hem toe en stelt hem weer de vraag wat Elia daar doet in die grot. En waar komt de klaagzang van Elia. Hij blijft gewoon zichzelf de meest zielige persoon van het universum vinden. Elia wil het niet zoals God het doet. Het lijkt wel een refrein geworden, alsof er iets in Elia gebroken is na de woorden van Izebel. Alsof satan ruimte heeft gepakt door Elia te laten geloven dat Izebel een te groot probleem voor God zou zijn.
Maar dit is ook het moment dat God het genoeg vindt met Elia. Als Elia de stilte werkelijk had kunnen ontvangen en daarin in Gods tegenwoordigheid was ingegaan, dan had hij wellicht het eens geweest met God, maar nu lijkt hij de diepe waarde van die stilte niet te zien en mist hij heel veel. Want juist waar we God in de stilte ontmoeten, ervaren we Zijn liefelijke aanwezigheid. En dan valt alles weg, dan blijft die somberheid van Elia niet bestaan. Maar Elia heeft er geen boodschap aan. Hij beseft alleen hoe heilig God is en daarom omwikkelt hij zijn hoofd, maar niet meer dan dat.
En weet je wat de boodschap is van God in dit soort situaties? God zet je gewoon weer aan het werk. Er is niets dat zoveel energie geeft dan de kracht van Gods Koninkrijk. En daarom moet Elia weer aan het werk. God is heel duidelijk: "Ga heen, keer terug op je weg. Zalf twee koningen en Elisa als opvolger", dat is de boodschap die hij krijgt. God laat niet toe dat we weglopen van onze bediening. Echt niet, God stuurt je terug waarvoor Hij je heeft geroepen. Terug Elia en doe wat God zegt.
En nee, erg veel zin heeft hij niet gehad. Zijn opvolger, die zalft hij, maar de rest van de opdracht doet hij niet. Die opvolger, dat wilde hij wel, zodat hij kon stoppen. Wat een man, deze Elia. Zoveel betekend voor God, zoveel overwinningen gezien en bij betrokken geweest en nu dit. Wat een les ook, terug naar je bediening, ook als je daar geen heil meer in ziet. Sta op, ga terug. Uit onze grotjes, staan waar God ons wil gebruiken.
Gebed: HEER, ik wil niet meer in mijn grot blijven, maar doen wat Uw plan is voor mijn leven. Ik geloof dat U de overwinning heeft en dat ik deze mag uitvoeren.
