"De engel van de HEERE kwam voor de tweede maal, raakte hem aan en zei: Sta op, eet, want de weg zou te zwaar voor u zijn." (1 Koningen 19:7)
Die geschiedenis van Elia na de Karmel en onder die bremstruik waar hij ligt te wachten tot God hem dood laat gaan is een aparte en bijzondere geschiedenis. En niets is wat het daar lijkt. Ik heb altijd gedacht dat Elia nadat God hem onder die bremstruik vandaan haalt, veertig dagen de woestijn in stuurt om uiteindelijk bij de Horeb uit te komen omdat God hem daar iets wil zeggen. Maar als je goed leest, klopt daar dus helemaal niets van.
Wat staat er dan wel? Er staat dat Elia onder die bremstruik ligt met een depressieve bui die niet te peilen valt. En dan wordt Elia wakker gemaakt, ziet dat die engel wat te eten en te drinken heeft gegeven en dan eet en drinkt hij. Dan zou je toch denken: Elia, wat laat God zien dat Hij voor je zorgt! Maar wat doet Elia dan? Hij gaat gewoon weer liggen? Hij gaat gewoon verder waar hij mee bezig was. Elia kiest ervoor om te volharden in zijn zelfmedelijden.
Herken je dat? Dan komt God je door iemand heen even bemoedigen of troosten en je denkt: Ik heb niet eens zin om dit te horen, ik heb er gewoon helemaal geen zin meer in. Dat deed Elia. En wat doet God dan? Die stuurt nog een keer die engel en nog een keer krijgt hij te eten. En hij moet eten omdat hij het anders niet vol gaat houden, zegt die engel hem dan. Wat moet hij dan volhouden? Nou, niets is wat het lijkt. Want Elia krijgt hier namelijk helemaal geen opdracht om veertig dagen en nachten de woestijn in te gaan. Helemaal niet! Dat is de keus van Elia zelf! En die engel wist dat dit zou gaan gebeuren en God zorgt zelfs voor Elia als hij een keus gaat maken die echt niet goed is.
Weet je, soms maken wij van die keuzes die niet goed zijn, willens en wetens volharden we in geloven in leugens, zoals Elia doet. Ik herken het wel hoor. Dat je denkt van: Ik ben er klaar mee, en wat iedereen ook zegt, bekijk het maar. En God is zo genadig om Elia zijn gang te laten gaan en hem nog van eten te voorzien ook, zodat hij het vol kan gaan houden. Elia, Elia...
Nou ja, laten we maar eerlijk in onze eigen spiegel kijken. Want Elia, dat ben ik soms ook. Zoveel mooie dingen meegemaakt en ineens slaat de sfeer om. En je gaat niet alleen koppig onder een struik liggen, maar je bent zelfs bereid om veertig dagen en nachten bij Gods plan vandaan weg te lopen. Maar God laat jou niet los en mij ook niet. Ook onderweg, de verkeerde kant op, laat Hij je niet omkomen.
Daarmee moeten we het niet goed praten. Zo van: Ach, God voorziet toch wel. Dat is niet de bedoeling, want Elia laat satan ruimte krijgen in zijn denken. Maar tegelijk is het ook zo dat God trouw blijft, ook als Elia niets meer wil.
Gebed: HEER, U voorziet, zelfs als ik mij mee laten nemen in somberheid. Zelfs als ik keuzes maak, die U niet wilt dat ik ze maak, dan nog blijft U trouw nabij!
