"Elia zei: Zo waar de HEERE van de legermachten leeft, voor Wiens aangezicht ik sta, voorzeker, vandaag zal ik mij aan hem vertonen." (1 Koningen 18:15)
Zonder enige overweging begint Elia om naar God te luisteren. En het is opmerkelijk dat zolang Elia niet gaat redeneren als God iets zegt, dat het ook zonder tegenwerpen gebeurt. Elia redeneert niet en luistert gewoon. En vanuit die gehoorzaamheid gaat Elia op weg. Dat heeft ons heel wat te zeggen. Wij redeneren nogal wat af en trekken Gods opdrachten nogal eens in twijfel. En ook Elia laat wel eens wat anders zien, maar hier luistert hij, maar tegelijk wordt hij niet helemaal begrepen.
Want hoe kom je ooit bij Achab binnen? Voor de poort staan is niet direct een optie, je moet wel je bezoek aanmelden aan het paleis. Elia kiest dan ook een andere weg. Aan het hof van Achab was de nood erg hoog geworden en het dreigde dat de dieren van de koning moesten worden afgemaakt omdat er niet voldoende water was. Daarom had Achab de hofmeester bij zich geroepen. Obadja moest bij hem komen en ze zouden samen het land doorgaan, ieder een helft om uiteindelijk nog een paar putten te vinden waar water uit te putten is.
En dan op zijn zoektocht komt Obadja Elia tegen. Maar ja, Obadja had al een fors geheim bij zich, want in geloof had hij verschillende priesters van God beschermd tegen de moordlust van Izebel. Nog honderd profeten had hij op deze manier gered. En nu komt Obadja Elia tegen. En Elia vraagt hem om naar Achab toe te gaan om te vertellen dat hij hem wil ontmoeten. En dan slaat de schrik bij Obadja om het hart.
Wel apart eigenlijk. Eerst verstopt hij zonder probleem 100 priesters, voorziet die van brood en water, terwijl hij hofmeester aan het hof van Achab was. En nu hoeft hij alleen Elia maar aan te kondigen en dan vreest hij voor zijn leven. Komt het omdat die priesters in het geheim gingen? In ieder geval heeft Obadja nogal wat tegenwerpingen. En wellicht had ik die ook gehad. Want stel je voor dat Elia straks weer drie jaar verdwenen is en ineens weer onvindbaar is. Want in plaats dat Obadja nu naar Achab gaat met de blijde boodschap dat hij een waterput heeft gevonden, moet hij nu zeggen: "Ik heb Elia gevonden." En dat als een godvrezende man. Dat is nogal wat, want dit is dubbelop: En zichzelf, maar ook Gods knecht komt daarmee in gevaar.
En toch geloof ik dat dit de les is voor ons: Elia maakt een duidelijk en stellig wilsbesluit. Hij zal Achab deze dag ontmoeten. Geen spoor van twijfel, zodat je daarmee ook anderen die God vrezen mee kunt nemen in Goddelijke moed en durf. Want de geloofsstelligheid van Elia maakt dat Obadja uiteindelijk op pad gaat. Hoe stellig staan wij in geloof, zodat ook anderen het zullen en kunnen geloven? Ook angstige mensen als Obadja, voor wie deze stap echt te groot leek. Juist dan is ook ons daadkrachtige geloof zo belangrijk. Durven wij te gaan staan als een Elia en zeggen wij: Zo zegt de HEER, en ik zal gaan?
Gebed: HEER, U roept en ik mag kiezen! En ik kies om te willen wat U wilt, zodat ook anderen zullen geloven dat U het gaat doen.
