"Mijn ziel wacht op de Heere, meer dan wachters op de morgen, wachters op de morgen." (Psalm 130:6)
Wat ene diepte moet deze pelgrim van Psalm 130 in gezeten hebben. Het moet een diepte zijn die dieper is dan diep. Wat dit voor een diepte is weten we niet, maar hij klaagt zijn nood met heel wat geluid. Is het lichamelijke nood, ziekte wellicht? Of zijn het ook hier weer vijanden, omdat het tweede deel van de psalmen spreekt over verlossing? In ieder geval was de nood heel groot en roept hij uit de diepten van ellende. En het is misschien deze psalm ook wel die antwoord geeft aan de pelgrim die het geloof begint kwijt te raken.
Iets in deze psalm trekt ook richting de vraag: Heb ik soms gezondigd dat het zo diep gaat? Herken je die vraag bij jezelf? Die vraag van: Zou God mij nu straffen en maak ik daarom deze ellende mee? Voor de meesten van ons zal dit geen vreemde gedachte zijn. Want de aanklager weet ons heel goed voor te houden wat wij fout deden en waarom God vast wel heel boos zal zijn. Maar deze psalm wil juist ook iets tegen je zeggen over het feit dat er bij God altijd vergeving is.
De pelgrim, die heel diep in de ellende zit, twijfelt namelijk helemaal niet aan Gods vergeving. Die is voor hem helemaal zeker. Dat lijdt geen enkele twijfel. Hij laat zich niet onder druk zetten door aanklachten over zijn zonden. Hier gaat hij niet mee in gesprek. Zijn zonden zijn er, zeker wel. Maar zijn zonden zullen absoluut op geen enkele manier Gods redding in de weg staan, want bij de HEER is vergeving, altijd opnieuw. Als jij in Christus bent, is de vergeving er altijd en zal God nooit vanwege je zonden je in de ellende terecht laten komen. Als je die gedachte de ruimte geeft, dan durf je niet meer te hopen. Gods genade is er altijd.
Omdat dit zo is en dat Gods genade nooit zal stoppen, kijkt deze pelgrim uit naar God. En dat doet hij niet twijfelend. Dat kunnen wij nog wel eens doen, dan doen hopen we dat God nog iets gaat doen, maar het kan ook net zo goed niet gebeuren. Wat een wantrouwen naar God is dat. Dat maakt je pelgrimsreis niet eenvoudig. Daarom leert deze pelgrim, in deze psalm, ons iets anders. Hij wacht op de HEER, op de manier zoals wachters op de muren van de staat wachten op de morgen. Dat kan lang duren en de laatste wacht, voordat het morgenlicht aanbreekt kan heel zwaar zijn, maar toch, de morgen zal komen! Dat lijdt geen enkele twijfel en net zo zeker zal God komen in onze diepe ellende!
Er kan zoveel gebeuren in ons leven waardoor wij de hoop dreigen te verliezen. Soms lijkt alles mis te gaan en heb je echt geen grond meer onder je voeten, maar God zal komen om te verlossen! God zal uiteindelijk echt verlossen en helpen. Misschien duurt de nacht in jouw leven nu heel lang, maar de morgen zal beginnen te dagen en dan zal God er ook zijn. En volkomen verlossing zal uiteindelijk ons deel zijn, ook van alle ongerechtigheden!
Gebed: HEER, U zult in elke situatie, altijd komen. Mijn zonden staan nooit Uw komst van redding in de weg, want U hebt mij vergeven en komt er nooit meer op terug. Ik zie uit naar Uw komst in elke situatie die mij in de diepte dreigt te trekken en naar Uw komst op aarde.
