"En Mozes zei tegen hen: Niemand mag ervan overlaten tot de volgende morgen." (Exodus 16:19)
Er zijn van die momenten dan begrijp je toch niets van God? Vaak begrijpen we Hem niet als Hij met ons een weg gaat die wij liever niet hadden gewild. Maar soms begrijp je God ook niet als je naar de andere kant kijkt. Het volk was zo boos op God geweest. Ze wilde liever maar terug in slavendienst, want eten was er ook niet in de woestijn. En dan zou je denken: Nu geeft God zeker niets meer, kunnen ze dat niet op een normale manier aan God vragen. Maar dan geeft God wel eten en dat was niet bepaald beschimmeld brood.
De HEER luistert naar het gemopper van het volk en geeft hen overvloed. In de avond komen we kwakkels over volk die alles bedekken en zo krijgen ze vlees te eten. Maar elke ochtend gebeurt er nog iets. De HEER laat het sneeuwen, elke ochtend. En al lijkt het op sneeuw en al smelt het letterlijk als de zon warm wordt, het is veel meer dan sneeuw. Het bedekt alles en het is eetbaar. Het zijn een soort broodkorrels. Maar toch is dan heel bijzonder welke voorwaarden God gaat stellen om dit te mogen eten. Iedereen mag het verzamelen, elke dag opnieuw.Elke dag zal dit manna op de aarde vallen. Maar ze mogen een gomer per persoon rapen. En daarbij mogen ze niets overhouden tot de andere dag.
Is dit zo vreemd dan? Ergens laat God zoveel zorg voor Zijn volk zien. Ze krijgen een beperking van een gomer. Dat is wel de eerste, praktische les voor ons: in het woestijnleven tussen verlossing en uiteindelijke Thuiskomst is onze conditie heel belangrijk. God bepaalt hoeveel het volk, gezond mag eten. En we kunnen deze hele woestijnreis op ons geestelijk leven betrekken, maar ik wil toch wel eerst ook wat minder geestelijk zeggen: God vraagt van Zijn volk maat in het eten. Later komen er nog een keer kwakkels en dan valt het volk onbeschoft aan. En hier in deze geschiedenis zijn er die dat ook doen. Ze vallen aan en rapen wat ze rapen kunnen. Sommigen zelfs zoveel dat ze overhouden tot de andere dag.
Zo wil God het niet. Met mate eten is ook voor een christen absoluut een voorwaarde. Ons lichaam doet er voor God ook toe. God wil absoluut geen overgewicht. En het tweede is dat het volk maar voor ene dag mag rapen. Alleen voor de sabbat mogen ze dubbel rapen. God is namelijk te vertrouwen en Hij zal elke dag opnieuw eten geven. Hoe vaak doen wij geestelijk hetzelfde als Israël? We schransen op bepaalde momenten geestelijk ook alles bij elkaar, meer dan dat we kunnen verwerken. En vervolgens denken we dat God de andere dag ons met oud brood de dag wil laten beginnen. Onze God geeft iedere dag opnieuw. Elke dag is Zijn Woord brood voor het leven.
Durf jij te geloven dat als God je vandaag rijk zegent in Zijn Woord, dat Hij dat morgen weer zal doen? Geen oud brood, geen oude belevingen met God, maar laat je ontmoeting met het Brood des Levens er elke dag zijn. En wat betreft je lichaam: eet met mate.
Gebed: HEER, U geeft iedere dag genoeg, maar ik moet U eerlijk zeggen dat ik soms denk dat U ook hele dagen in mijn leven ontbreekt. Soms omdat ik U niet ervaar. En dan stel ik de ontmoeting met het Brood des Levens zo makkelijk uit terwijl ik naar het lichamelijk meer eet dan verstandig is. Leer mij leven met dagelijks Brood voor het Leven en laat mijn lichaam een tempel zijn voor U.
