Dit zou wel eens een periode geweest kunnen zijn waar Paulus wel deed wat zijn hand vond om te doen, maar dat een echte doorbraak in zijn bediening er nog niet was. Het echte plan, zoals God dat had laten weten aan Ananias die Paulus moest opzoeken, was nog niet in beweging gekomen. En soms is er een tijd van wachten voordat God echt je in je volle bediening zet. Is dat fijn? Lang niet altijd, maar Paulus horen we er verder niet echt over. Het is wel duidelijk wat hij in die tijd heeft gedaan. En ondanks dat het maar een paar hoofdstukken stil is geweest rond Paulus, moeten we er misschien wel vanuit gaan dat er jaren hebben tussen gezeten en dat hij voor de apostelen in die tijd echt uit beeld is geweest.
We lezen dat Barnabas op een gegeven moment in Antiochië terecht komt. Dat komt nog door wat er met Stefanus is gebeurd. Daardoor zijn de gelovigen alle kanten heen verspreid. En Barnabas is vanuit Jeruzalem naar Antiochië gestuurd om de gelovigen daar te ondersteunen. En terwijl hij daar is, gaat hij naar Tarsis om Paulus te zoeken. Dat laat zien dat er in de ontwikkeling van Paulus’ bediening niet veel meer is gebeurd. Later schrijft Paulus zelf in de brief aan Galaten dat hij in die tijd in zijn geboortestreek het Evangelie verkondigde. Niet zo groots als je zou denken als je gewoon de verhalen uit Handelingen over Paulus zou lezen. Dan heb je altijd het idee dat Paulus een bijzondere persoon is. Dat is hij geworden door te beginnen met trouw te zijn op de plaats waar hij terecht was gekomen. En dat was in zijn geval in zijn eigen geboortestreek.
Is Paulus de man die zoveel zendingsreizen heeft gemaakt? Jazeker, maar er is daarvoor een periode van wachten geweest. Niet een passief wachten, want hij verkondigde wel het Evangelie, maar pas na dit wachten begint het echt. Ik geloof echt dat wij soms van de Heer een rijpingstijd krijgen voordat we aan de volgende fase in ons leven mogen beginnen. Soms zit je lang op een plaats vast waarvan je je afvraagt wat je er doet. Maar juist die periodes in de Bijbel gebruikt God altijd voor dat wat Hij daarna voor je in petto heeft. Dat zie je bij Mozes en bij David ook. Een periode van wachten is ook een voorbereidingstijd voor de grote dingen die nog gaan komen.
We lezen niet van Paulus dat als Barnabas hem ophaalt dat hij hier moeite mee heeft gehad. Hij was gewoon trouw in de kleine dingen tot het moment dat God hem aanstelde voor de grotere dingen. En dat werd groot, maar dat kon alleen met die bagage in zijn rugtas die hij verzamelde in die tijd dat hij onzichtbaar was voor ons. En ik geloof dat ik je hier vandaag mee mag bemoedigen als jij je afvraagt waarom je al zolang wacht. Gods plan staat niet stil, ook als lijk jij op dit moment nog niet in dat plan je plek te hebben gekregen, maar Gods plan is ook Zijn voorbereiding met jou voor de grotere dingen die nog komen. En die komen op het moment dat God zegt: “Nu is het tijd, zendt hem uit”.
Gebed: Heer, soms begrijp ik niets van al dat wachten van U, maar help mij te geloven dat U mij voorbereidt op dat wat komen gaat.
