Wat ik bedoel is dit: Wij weten wat er op de Pinksterdag is gebeurd, maar de discipelen zaten ergens op te wachten, maar ze wisten niet waarop. En als het dan zover is, dan staat er niet een plaatsvervanger van Jezus, die op Jezus leek. De plaatsvervanger die Jezus beloofde was niet eens zichtbaar. Maar Hij was er wel. En de voorzegging van Jezus dat de Geest in hen zou komen wonen, dat klinkt toch best nog wel rustig en kalm. Maar dan komt de Pinksterdag. Ze zijn met elkaar en ze zijn eensgezind. Dat is al bijzonder. En vol verwachting wachten ze af. En dan komt het moment dat de Geest er ineens is.
Onderschat dat moment even niet. Het begint met het geluid van een geweldige windvlaag. Het is niet een beetje wind. Het is ook niet een beetje gefluister van een rustig windje. Het klinkt als een geweldige windvlaag. Is het echt een wind geweest of alleen het geluid? Als het dat laatste is geweest, voelt dat zeker vreemd aan. Ik denk wel dat het een windvlaag was. Jezus zegt niet voor niets dat de Geest waait waarheen Hij wil. Toch blijft het onzeker hoe het echt was. Hoe dan ook, de Geest dient Zich met flink geweld aan. Je kunt het niet missen. Het hele huis wordt ermee vervuld. En dan kijken ze naar elkaar en dan zitten er een soort vlammen op hun hoofden. En terwijl ze nog aan het bekomen zijn begon iedereen in andere talen te spreken.
God herstelt wat Hij verwarde in Babel en dan is het Pinksteren. En vanaf dat moment is er niet ene discipel nog dezelfde. Vanaf dat moment zijn de leerlingen apostelen geworden. Ineens hebben ze, door Gods Geest, Goddelijk gezag gekregen. Daardoor zijn ze tot hetzelfde in staat als Jezus. Ik denk niet dat ik je nu veel nieuwe dingen heb verteld. Hooguit dat ik je even help om te beseffen wat er echt gebeurde met alle heftigheid.
Toch blijft mijn vraag staan of je er klaar voor bent. Als er iets is dat ik geloof is dat het Gods intense verlangen is dat de kerk van Hem in deze kracht van Pinksteren gaat staan. En nee, ik zeg niet dat dit altijd eenvoudig is. Ik weet maar al te goed dat je soms moedeloos en teleurgesteld kunt zijn en voor je het weet krijgt de kracht van de Geest geen kans meer omdat je het geloof in dat krachtige van Gods Geest bent verloren.
Vandaag brengt God je terug bij Pinksteren en stelt jou de vraag of Hij met zoveel kracht in jou mag werken. Of zeg je: “Doe maar niet”. En als dat je antwoord is, begrijp ik dat heel goed. Want dat geloof dat er echt iets zal gebeuren, is soms zomaar verdwenen en om teleurstelling te voorkomen, strek je je er ook maar niet meer naar uit. Toch geloof ik met heel mijn hart, dat God vandaag opnieuw zegt: “Wat Ik toen deed, doe ik nu nog steeds en zal Ik blijven doen”. Ik weet niet of God nog een keer met zo’n wind begint. Dat maakt ook helemaal niet uit. Het enige dat er toe doet is dat Gods Geest opnieuw de ruimte mag innemen, op Zijn manier, ook al is het anders dan verwacht. Als dat mag, dat zal Hij jou in Zijn kracht zetten en gaat ook nu gebeuren wat er toen gebeurde. De kerk groeit, wonderen en tekenen gebeuren, de hemel raakt de aarde. Dat is voor de kerk toen en ook voor nu.
Gebed: Heer, kom met kracht, al is het anders dan ik denk, maar kom opnieuw en zet mij in beweging.
