De laatste paar diensten heb ik gepreekt over goede voornemens en dat als dit iets is dat moet, het er nooit echt van zal komen. Als je niet om een reden iets doet, stopt het meestal snel. Moeten is namelijk geen optie. Daarom zal ik ook niet tegen je zeggen dat je moet gaan zingen waar je kunt. Ik wil wel aan je vragen of je nog redenen kunt bedenken om te zingen. En zelfs meer dan dat: zingen en dansen. Met andere woorden: Alles wat je hebt gebruiken om te zingen, God te loven, Hem glorie te zingen en dansend voor Zijn troon.

Overigens mag zingen misschien nu niet, maar niemand heeft iets over dansen gezegd. Dansen in de kerk. Ook als je met weinig bent kan dat wel. Misschien kijk je nu met een blik van: waar moet dit nu heen? Waarom zoveel nadruk op zingen en dansen? Omdat als je echt een reden hebt om uitbundig te zijn, dan houd je dat niet binnen. En dat is niet omdat ik dit zeg, maar omdat dit ontzettend Bijbels is. Pak als voorbeeld Psalm 30 er maar even bij. Die psalm eindigt met reidans en zingen zonder ophouden. En dat is niet zomaar, maar er was ook reden genoeg om een besluit te nemen om nooit meer te stoppen met zingen. Het loopt uit in een eeuwigdurend lied.

Kennelijk was er nogal wat gebeurd. Waarschijnlijk heeft David deze psalm geschreven. Iemand anders zou hem ook voor hem geschreven kunnen hebben, maar hoe dan ook er blijken tijden geweest te zijn die benoemd worden als dat er een genezing heeft plaatsgevonden, hij is opgetrokken uit het graf en kennelijk is zijn leven over het randje van de dood gegaan. Er blijken dan ook nog eens vijanden te zijn. En ondanks dat hij dacht dat hij altijd wel zou kunnen standhouden, toch bleek dat wel erg overmoedig. Hij heeft geroepen in al die nood tot God en hij heeft zelfs gezegd dat in het graf hij God in ieder geval niet kon loven. Hij was al in een rouwstemming. En dan grijpt God in. Ziekte verdwijnt, dood is niet meer in beeld en ook de vijanden zwijgen. Met andere woorden: God brengt licht in zijn leven.

In plaats van klagen en rouwen, gaat hij dansen! Dansen in de kerk, zou je kunnen zeggen. Dansen voor God is echt Bijbels. David deed dat ook al voor de ark uit, maar dansen was heel normaal. Je leest op heel veel plaatsen dat er gedanst wordt voor God. Wanneer gebeurt dat? Altijd als de gelovige beseft hoe goed God is voor hem. Dan ontstaat er een eeuwigdurend lied en wordt er gedanst. Begrijp je waar ik mee begon dat wij misschien wel te weinig redenen hebben, of te weinig redenen weten om te zingen en te dansen. Laten wij eigenlijk ons hart nog wel raken door wat God doet in ons leven? Als je dat beseft dan dans je toch door je huis en dan kun je ook in de kerk toch niet langer blijven zitten. Moeten we dan niet dansen en zingen? Nee, niet moeten, we willen niets anders meer.

Misschien vind je het vreemd van mij, maar ik kan niet zo goed zittend zingen. Als ik echt vol van God ben, dan zing ik met mijn stem en mijn lichaam. En blijkbaar ben ik in goed gezelschap en dansten al velen voor ons zo voor God om Hem te eren, omdat ze niet meer konden zwijgen en niet meer stil konden zitten om wat God deed voor hen. Als dat al in het Oude Testament gebeurt, hoeveel te meer wij die nog zoveel meer in Jezus hebben ontvangen? Zing dan en dans met alles wat je in je hebt.

Gebed: Heer, ik wil dansen en zingen omdat U mij zoveel hebt gegeven, een eeuwigdurend lied!