Kijk even mee naar het leven van Paulus. Of eigenlijk moet ik zeggen, het leven van Saulus. Saulus vervolgde de gemeente van Christus op een bizarre manier. Hij was erop uit om de gemeente van de volgelingen van ‘de Weg’ uit te roeien. Bedenk dat dit is nadat Christus al lang naar de hemel is gegaan. Hij, Die de wereld met Zichzelf verzoende, was klaar met Zijn werk op aarde. We hebben het dan over dezelfde bedeling als waar wij nu in leven. Wat doet God met Saulus die verkeerde keuzes maakte? Hij zette hem niet alleen stil door hem een ontmoeting te geven met Jezus, maar uiteindelijk zorgde die ontmoeting ervoor dat hij blind werd.
Je kunt ervan maken wat je wilt, maar dit is het gevolg van zijn leven dat niet goed was. En God laat hem een paar dagen blind zijn. Dat betekent niet dat je kunt zeggen dat iedereen die blind is, de gemeente van Christus vervolgt, dan leg je een direct verband met een ziekte naar een bepaalde zonde, maar God is wel bij machte om in te grijpen als iemand een verkeerde weg gaat. En iemand die in een verkeerde weg gaat, ontloopt de zegeningen die God aan hem wil geven. Wat gebeurt er vervolgens met Saulus? Hij wordt naar Damascus gebracht en daar begint Saulus te bidden.
Er staat niet bij wat hij bad, maar gezien het verhaal waarbij hij op de grond ligt, is wel duidelijk dat hij serieus ontzag had gekregen voor Jezus, Die hij vervolgde. Hij had zelfs al gevraagd wat Jezus wilde dat hij zou doen. Dat is nogal een radicale vraag en het antwoord op die vraag is dat hij naar Damascus moet gaan en daar dus moet wachten. Maar waar moest hij dan op wachten? Daar had hij nog geen idee van. En terwijl hij daar is, begint hij te bidden. Niet mensen zeggen dat hij bidt, maar het is God Zelf die aan Ananias, een discipel van Jezus in Damascus, zegt dat Saulus bidt.
Wat doet God op dat gebed van Saulus, terwijl hij ongetwijfeld met God heeft geworsteld over zijn leven, maar ook wellicht over vragen wat nu echt waarheid is. De ontmoeting met Jezus heeft iets in beweging gezet en hij begint te bidden. En op dat gebed krijgt Ananias een visioen over Saulus. Natuurlijk schrikt Ananias als hij hoort naar wie hij toe moet gaan, maar het begint bij dat gebed. Waar ontstaat, na de confrontatie de doorbraak bij Saulus? Op het moment dat hij gaat bidden. Net als David stopt hij met zwijgen en begint te bidden. Als Saulus niet was gaan bidden, was het nog maar de vraag geweest of er dan een doorbraak was gekomen. Dan had God misschien lang geduld gehad tot het tot een overgave kwam. Terwijl Saulus bidt, komt God dus in beweging. Zijn ogen worden geopend op het moment dat Ananias hem komt zegenen met de Heilige Geest.
Er is een verband tussen leven en de gevolgen, maar er is ook een verband tussen belijden en doorbraken. Ook na de opstanding van Jezus. Wij kunnen zo mooi zeggen dat er deuren dichtgaan en andere deuren juist open, maar een gesloten deur kan wel het gevolg zijn van verkeerde keuzes en die moeten beleden worden om ruimte te maken voor een nieuwe deur. Het perspectief van hoe je hiernaar kijkt is belangrijk en wij mogen niet op Gods stoel gaan zitten en wij zullen het nooit precies begrijpen wat Gods wegen zijn, maar wij hebben een gebed waardoor bergen verzet kunnen worden.
Gebed: Heer, ik leg mijn leven voor U open en wilt U, als er bij mij een schadelijke weg is, die aan mij openbaren, zodat ik rein voor U kan staan.
