We hebben Paulus natuurlijk al vaker genoemd als een apostel die eigenlijk altijd vanuit de hoop leeft dat het straks uiteindelijk eeuwig goed zal zijn. Tegelijk is Paulus ook degene die het niet alleen over straks heeft, maar het ook heeft over nu. Op dit moment is de opstandingskracht van Jezus zichtbaar. Nog niet in de absolute eliminatie van de dood, maar wel door wat er in jou gebeurt. Paulus schrijft aan de gemeente in Korinthe over de moeilijkheden die hij heeft ervaren en dat is niet zomaar wat. Het gaat echt ergens over. Hij heeft het sterven van Jezus in zijn lichaam meegedragen. Nadat hij gezegd heeft dat het leven als volgeling van Jezus niet eenvoudig is zegt hij vol overtuiging dat hij de moed niet zal verliezen. Al vergaat onze uiterlijke mens, al lijkt gebrokenheid en dood op een verschrikkelijke manier door te gaan, we verliezen de moed niet, want onze innerlijke mens wordt van dag tot dag vernieuwd. Met deze uitspraak verlegd Paulus de ervaring van de gebrokenheid, naar het geestelijke proces wat tegelijk ook doorgaat. Ja, het uiterlijke van ons lichaam vergaat, de gebrokenheid zal ons raken, maar de andere kant is dat onze geestelijke mens van dag tot dag wordt vernieuwd. Weet je waarin de opstanding van Jezus tastbaar wordt? In dat wat Jezus in jou innerlijke mens doet.

Geloven in de opgestane Heer zorgt dat je niet dezelfde blijft. Als Jezus nu dood zou zijn, zou Hij door Zijn Geest je ook niet meer kunnen vernieuwen en veranderen, maar omdat Hij leeft, wordt onze innerlijke mens vernieuwd van dag tot dag. Elke dag wordt er door de levende Jezus aan je innerlijke mens gesleuteld. Hoe je dat ziet? Misschien niet door van dag tot dag te kijken. Net zoals je uiterlijke mens bijna onzichtbaar verandert, zo verandert ook je innerlijke mens. Als je iemand in huis hebt die ernstig ziek is, zul je de achteruitgang van die persoon niet altijd zo bijzonder opmerken. Ik vergelijk dat wel eens met een koppeling van een auto. Dat slijtproces merk je niet omdat je elke dag die koppeling voelt en hij slijt wel, maar zo weinig dat je er niets van merkt tot hij het niet meer doet. Als iemand die zieke nu drie weken niet heeft gezien, dan zegt diegene misschien wel: "Wat is hij achteruit gegaan, zeg!" Jij had het niet gemerkt, omdat je hem elke dag zag. Dit is in de afbraak van ons lichaam zo, maar zo is het ook met het leven van Jezus in jouw innerlijke mens. Dat is een geleidelijk proces van vernieuwing. Dat geleidelijke proces is wel voluit Pasen! Het is Jezus levenskracht die jouw innerlijke mens zo verandert dat je steeds meer op Jezus gaat lijken.

Hoe je dit bewijs tastbaarder maakt? Kijk eens over een langere periode terug hoe je bent veranderd in je denken, vernieuwd bent in je innerlijke mens, of durf dat eens te vragen aan mensen die jou kennen en oprecht met je mee willen kijken. Dit is namelijk het tastbare bewijs dat Jezus leeft en jij met Hem. Pasen is deels iets wat je niet ziet, maar gelooft en het is wat je ziet in hoe je innerlijke mens wordt vernieuwd van dag tot dag, want Jezus doet in jou geen half werk. En als er geen vernieuwing is, hoe komt dat dan? Hoe is dan je relatie met Jezus? Krijg Hij echt de kans om je te vernieuwen, of durf je de controle niet los te laten?

Gebed: Heer, Uw levenskracht vernieuwd mij van dag tot dag. Pasen wordt in mij zichtbaar en daarom verlies ik de moed niet, ook als het leven vol is van teleurstelling, pijn en verdriet.