"Hij riep de HEERE aan en zei: HEERE, mijn God, hebt U dan ook deze weduwe, bij wie ik als vreemdeling verblijf, zoveel kwaad gedaan dat U haar zoon gedood hebt?" (1 Koningen 17:20)
Wie was het ook al weer Die de overvloed had gegeven? De God van Israël. Dat moet voor die weduwe waar Elia bij verbleef iets bijzonders zijn geweest, maar nu is plotseling haar zoon gestorven. Elia, namens de God van Israël in huis, en toch sterft haar zoon. Wat doe je dan als dienstknecht van God? Wat doe jij, als je aan het sterfbed staat van iemand die nog heel jong is? Wat geloven we dan nog?
Elia was in zijn geloof heel sterk. Hij wist één ding, bij God zijn alle dingen mogelijk, zelfs als iemand al dood is. Dat is bijna onbegrijpelijk. Ik heb echt wel wonderen van God zien gebeuren, maar een dode heb ik nog nooit zien opstaan. Al zegt Jezus daar overigens in het Nieuwe Testament echt wel wat over. En Elia, daar was ook dit niet iets dat hij elke dag meemaakte. Maar dan moet je een lezen op welke manier hij naar God gaat.
Ik weet niet wat jij nog binnen de kaders van eerbied vindt vallen, als het gaat over het aanspreken van God, maar Elia gaat hier toch echt wel flink over de grens, zou je zeggen. Hij zegt eerst tegen die weduwe: "Geef je zoon." Die jongen lag notabene nog op de schoot van zijn moeder. En ja, Elia, wat zou jij dan met die zoon nog willen doen? Dit: hij gaat er mee naar God en beschuldigt God ervan dat Hij deze jongen heeft laten sterven. En dat doet Elia in niet mis te verstane woorden: "Waarom doet U dit bij de weduwe waar ik verblijf, doet U haar dan ook zoveel kwaad?"
Dan moet je toch wel lef hebben om zo God aan te spreken. Alsof God alleen maar kwaad doet. Wat een woorden uit de mond van Gods dienstknecht. En vervolgens wacht hij niet eens op antwoord, maar hij gaat drie keer op de jongen liggen en hij roept God, als Zijn God aan, om de ziel in die jongen te laten terugkeren. Het is alles bij elkaar dat je denkt: Elia, wat doe je allemaal. Je gaat toch niet drie keer op een lijk liggen? Sommige zogenaamde theologen die niet veel met God hebben, schrijven deze geschiedenis toe als iets occults dat in die tijd normaal zou zijn. Maar wat hier gebeurt is de strijd tussen Elia en God. Elia neemt er geen genoegen mee dat God dit doet.
En weet je, ik krijg in de Bijbel soms het gevoel dat God ons heel vaak uit wil dagen om die strijd met Hem ook echt aan te gaan. Elia schroomt niet, om echt in te staan voor de vrouw die zoveel voor hem betekent. Dit kan God gewoon niet maken en met dat geloof pleit Elia! En God laat Elia niet in de kou staan. Wat een geloof, maar wat een bewogenheid met mensen laat Elia hier zien en daar doet God wat mee. Dat is onze les voor vandaag.
Gebed: HEERE, het lijkt of Elia over alle eerbiedregels heen stapt, maar U geeft hem de ruimte om de strijd om die jongen met U aan te gaan en U doet door die geloofsstrijd heen een heel groot wonder! Leer mij om zo te geloven en zo met U de strijd aan te gaan.
