Thema: Op pad met Paulus
“Want toen ik de stad doorging en uw heiligdommen bekeek, trof ik ook een altaar aan waarop het opschrift stond: AAN EEN ONBEKENDE GOD. Deze dan, Die u dient zonder dat u Hem kent, verkondig ik u.” (Handelingen 17:23)
Lukt het jou om iemand te eren die je niet kent? Iemand die je echt niet kent, dus ook niet van over hebben horen spreken? En als je dat zou kunnen, hoe geef je dat dan vorm? Eigenlijk is het natuurlijk een vreemde en onzinnige vraag. Iemand eren die je niet kent, je weet niet eens wat diegene heeft gedaan. Toch is dat wat er ongeveer wel gebeurde in Athene. Toen Paulus in Athene kwam, ontdekt hij een heel vreemd altaar. Het altaar van de Onbekende God. Wat moet je daar dan mee? En als jij die God wel kent, dan zegt het ook iets over de cultuur met heel veel goden die niet ver af staat van onze cultuur.
Het was in Griekenland, als het over godsdiensten ging ongeveer net zoiets als het aantal nationaliteiten die in onze grote steden wonen. Je kent het wel dat een stad, vol trots kan vertellen hoeveel nationaliteiten er in een stad wonen. Zo konden ze in Griekenland ook vol trots vertellen hoeveel goden er in Athene woonden. Maar wat doe je nu als je denkt dat als je een god vergeet te aanbidden, hij woedend zou worden? Dan doe je er alles aan om te voorkomen dat je ook maar iets en iemand zou vergeten. En zo hadden ze bedacht dat als er toch nog een god is die ze waren vergeten en waarvan ze ook niet wisten wat zijn functie was, dat er voor die god nog een altaar zou zijn en dat was dan het altaar van de Onbekende God.
Als Paulus dat ziet, maakt hij daar graag gebruik van. Die God, Die ontbrak in de mengelmoes van dode goden, beelden en altaren was de enige God Die ze echt nodig hadden. Al die andere goden waren niets anders dan goden die onder invloed van de duisternis hun spel konden spelen. Als je Paulus daar op een andere plaats over leest noemt hij dat de verering daarvan offers aan de demonen zijn. En midden in dat nest van duisternis gaat Paulus het gesprek aan met de wijsgeren van de stad. En zonder er omheen te draaien zegt hij: “Die God, Die ken ik, en Die verkondig ik”.
Paulus vertelt dan precies Wie deze God is en hij preekt ook gewoon door tot en met de opstanding van de doden. Het levert enkele nieuwe gelovigen op, maar ook veel spot. Zeker als je met wijsgeren gaat praten over opstanding van de doden, dan kunnen ze daar ook niets mee. Het is makkelijker om een veelgodendom te beredeneren dan dat je kunt beredeneren dat doden zullen opstaan.
Je kunt je afvragen in hoeverre Paulus en de cultuur van Athene ver bij ons vandaan staat. Waar geloven al onze landgenoten in. Misschien niet in goden van hout en steen, maar wel in goden van macht, manipulatie, geld en aanzien. De diversiteit waar velen hun hoop op stellen is schrikbarend groot. De grote vraag is niet of jij op zoek moet gaan naar een altaar zoals dat Paulus dat tegenkwam. De vraag is wel op welke manier jij kunt inspelen op de leegte die velen ervaren in onze tijd. Juist al die goden die uiteindelijk nooit antwoord geven en daardoor maar grillig gedrag vertonen, dat geeft juist onzekerheid en leegte. Leven zonder een God Die echt om je geeft, dat is niet te doen.
Op welke manier spreek jij die leegtes in onze tijd aan? Paulus veroordeelt overigens niets op het moment dat hij hen zeer godsdienstig noemt. Hij sluit eerder aan bij hun gevoel dan dat hij het afwijst en van daaruit wijst hij de weg naar de enige ware God. En op deze manier laten we Paulus de komende tijd even achter in Athene en gaan we een paar weken nadenken over het thema ‘Rust’.
Gebed: Heer, ik dank U voor de mogelijkheden die U geeft om de leegte van velen te ontdekken om zo echte vervulling met U te brengen. Geef mij ook creativiteit en passie voor mensen met een intense leegte omdat ze U missen.