Thema: Vruchtdragen #6 – 27 juli 2020
“De vrucht van de Geest is echter: liefde, blijdschap, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, zelfbeheersing.” (Galaten 5:22)
Ben je wel eens zo blij geweest dat het je verlamde? Dit herkennen we natuurlijk wel als je flink schrikt of je bent lamgeslagen door een verschrikkelijke gebeurtenis. Dan komt er geen werk meer uit je handen. Maar bij blijdschap hebben we veel vaker het gevoel dat het je juist energie geeft om nog meer te gaan doen. Toch is dat wel een aparte reactie op blijdschap. Dan is het zo mooi, dan wil je er nog meer van en ga je met enthousiasme aan het werk om nog meer blijdschap. Is dat nu de blijdschap in de vrucht van de Geest?
Ik waag het te betwijfelen of dat dan echt de volle blijdschap is in de vrucht van de Geest. De blijdschap die de Geest geeft zou niet in de eerste plaats tot actie moeten aanzetten, maar tot genieten en verwonderen. Dat voelt als heel tegennatuurlijk. Als je het over de Heilige Geest in ons hebt, gaat het altijd om de werken doen die Jezus deed. Maar bij de vrucht gaat het eigenlijk om een stap die veel dieper gaat. Het gaat om het diepste wezen van God Zelf in ons. En kijk dan nog maar weer eens naar wat God deed op de zevende dag. Hij koos ervoor om te rusten en de genieten van Zijn werk dat goed en zeer goed was.
Het is lang niet altijd normaal dat wij gelijk weer in de actiemodus schieten en al helemaal niet als het gaat om het diepste van het wezen van God in ons. God is altijd vanuit de rust aan het werk en Hij neemt tijd om te genieten. Opmerkelijk is ook dat je in de Bijbel meerdere momenten tegenkomt waar mensen niets doen door blijdschap. Als de Emmaüsgangers terugkomen in Jeruzalem en Jezus dan ineens tussen de discipelen staat, blijken ze van blijdschap niets te doen. Dat is zo erg dat ze van blijdschap het zelfs niet kunnen geloven. Blijdschap die zo groot is dat wat ze meemaken niet te geloven is en ze staan verlamd toe te kijken. Later bij Petrus als hij uit de gevangenis komt zijn degenen die biddend vechten voor Petrus zo blij dat zelfs de deur dicht blijft als hij voor de deur staat.
Blijdschap om wat God doet, niet alleen in wat je met je ogen ziet, maar ook in alles wat Hij doet, ook in wat je niet ziet. Diepe blijdschap omdat je weet hoe God aan het werk is en als dat dan weer zichtbaar wordt in leven van mensen dat je blijdschap hebt over God en met hen die het werk van God overkomt. Misschien moet je het ook nog wel anders zien. Je ziet God terug in het beeld van de ander, hoe meer hij op Jezus gaat lijken en elke stap waarbij je iemand ziet veranderen dat je blijdschap om Gods werk toe laat en die blijdschap ook deelt. En dat mag zo heftig zijn dat je er soms momenten bij hebt dat je vergeet om iets te doen. Zo blij met wat God doet.
Niet voor niets zegt Paulus dat we blij moeten zijn met hen die blij zijn. Dit is een blijdschap die we moeten delen met elkaar. Heb je dat ook wel eens dat je zo blij bent over Gods werk dat je dat met anderen, vol enthousiasme deelt? Niet twijfelen of het allemaal al wel volmaakt genoeg is, maar gewoon ook blijdschap om de kleine dingen die al zichtbaar zijn. Het zou kunnen dat dit stukje van de vrucht in je leven het niet goed groeit omdat de rank op dit stuk geknakt is en er niets meer doorstroomt. Weet je nog dat de landman erop uit is om het geknakte opnieuw te enten, zodat je ook op dit gebied opnieuw blij kunt zijn. En ja, er kunnen dingen in je leven gebeurd zijn waardoor je deze blijdschap niet meer durft toe te laten, maar laat in dat geval de Vader eens naar je wonden kijken, zodat er opnieuw blijdschap kan gaan stromen.
Gebed: Vader, de echte blijdschap kan ik lang niet altijd echt toelaten, soms omdat ik bang ben dat er weer teleurstelling op volgt. Leert U mij vertrouwen dat als U mij blij maakt, ik ook echt vol van blijdschap mag zijn.