Thema: Pinksteren
"En hoe kunnen wij hen dan horen, eenieder in onze eigen taal, waarin wij geboren zijn?" (Handelingen 2:8)
Pinksteren, wat een feest! Je zou kunnen zeggen: “God keert alles om”. We kennen natuurlijk allemaal het lied met de zin: ‘De Geest doorbreekt de grenzen die door mensen zijn gemaakt’. Die zin is natuurlijk helemaal waar. Als je kijkt wat er op de Pinksterdag gebeurt, dan hoort iedereen zijn of haar eigen taal. Grenzen doen ineens niet meer mee. Wat zou ik het heerlijk vinden als dit nog steeds zo gebleven zou zijn. Dan praat je en de ander verstaat je, waar hij ook vandaan komt. Toch is wat er op de Pinksterdag gebeurt meer dan wat je ziet gebeuren.
Waarom zijn er grenzen? We hebben grenzen omdat we ons land daarmee afbakenen en dat heeft natuurlijk ook weer te maken met de taal. Door verschillen in taal zijn er grenzen ontstaan. De volgende vraag is natuurlijk waarom er zoveel talen op de aarde zijn. Dat is natuurlijk niet omdat dit gewoon is ontstaan. Er was vroeger maar één taal. Tot de mensen een toren gingen bouwen om elkaar altijd terug te kunnen vinden. De mens wilde zelf bepalen en regeren. En op dat moment dat de mensen in Babel opnieuw probeerden als God te zijn, grijpt God in. Bedenk even dat dit al in het elfde hoofdstuk van de Bijbel gebeurt.
Op dat moment verstrooit God de spraak van mensen. Op één moment verstaan twee buren elkaar niet meer. God neemt de controle over de wereld terug, maar gebruikt daardoor een middel waardoor het leven ingewikkeld is geworden, maar waardoor ook Zijn boodschap lang niet overal meer eenvoudig kan komen. Dat is niet Gods schuld, maar van ons mensen. Als je dan doorleest, dan begint God in het volgende hoofdstuk in Genesis met een eigen volk. Hij kiest Abraham uit en Hij gaat met ene taal verder met Zijn plan met deze wereld.
Gods versmalt Zijn reddingsplan en waarborgt dat de Messias ook werkelijk geboren kan worden. Als dan vele eeuwen later Gods reddingsplan is voltooit, dan wordt het Pinksteren. God neemt de bescherming van die versmalling weg omdat het plan van redding klaar is. God keert eigenlijk Babel dus weer opnieuw om. Eigenlijk moet je zeggen dat God terugdraait wat Hij in Babel deed. En alle mensen verstaan op de Pinksterdag de boodschap van Gods redding.
Tegelijk gebeurt er nog meer. Doordat de boodschap van redding nu in alle talen is te horen komt het heil van God ineens overal. De grens van Israël is plotseling niet meer de grens van redding. Jood en heiden samen zijn ineens gelijk aan elkaar als het over het heil gaat en iedereen mag nu Gods boodschap van herstel horen en het Koninkrijk van Jezus komt ineens overal. Zelfs bij jou en bij mij! Pinksteren is het feest waarbij God alles weer rechtzet, maar ook het feest waardoor het gebed van Jezus vervuld wordt als Hij bad om eenheid tussen degenen die in Hem geloven. Grenzen verdwijnen omdat Gods plan de hele wereld moet raken en er eenheid moet ontstaan tussen al die gelovigen, rood, geel, zwart of blank.
Tot zover Gods ingrijpen op Pinksteren. Zijn Geest in ons dus. Niet alleen om talen te verbinden, maar Zijn Geest in ons die ons elkaar leert verstaan. Niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk. Gods Geest in ons waardoor het lichaam van Jezus tot stand komt. Wat een heerlijk ingrijpen van God. Of is dat toch wat minder feestelijk? Want als Gods Geest de grenzen doorbreekt en er ondanks de verschillen een diepe eenheid is in Christus tussen elke gelovige, al doe je het in de beleving misschien anders dan de ander, dan brengt Pinksteren ook een opdracht met zich mee: Dat wij de eenheid ook zoeken, met elkaar en voor elkaar, zodat we samen één zijn: Eén geloof, één hoop en één doop en vooral één Heer!
Gebed: Heer, maak ons één, maar bekeer ons ook tot eenheid en laat Uw boodschap door ons over de hele wereld gaan.