Thema: Bouwen is de opdracht
"En laat men wachtposten opstellen, inwoners van Jeruzalem, ieder op zijn wachtpost, en ieder tegenover zijn eigen huis." (Nehemia 7:3b)
Vroeger leerde ik een liedje met het zinnetje: 'Jij in jouw klein hoekje en ik in 't mijn'. Als je van mijn leeftijd bent en ooit op een zondagsschool zat, ken je dat liedje wellicht ook nog wel en misschien als je veel jonger bent heb je het ook ooit nog geleerd. Een liedje dat ging over het licht dat je mag laten schijnen in deze wereld. Ik moest even aan dat ene zinnetje denken toen ik begon aan het volgende hoofdstuk in Nehemia. Niet dat het daar nu om licht in de duisternis gaat, maar wel over de verantwoordelijkheid uit dat liedje. En natuurlijk als kind begreep je daar nog niets van en dacht ik dat je dan in een klein hoekje moest gaan zitten met een kaarsje of zoiets. Het gaat natuurlijk over jouw plekje waar jij bent, daar mag je iets doen. Nehemia zal dat liedje vast nog niet hebben gekend, maar het principe begreep hij wel. Er zijn namelijk in Jeruzalem nog niet veel bewoners en de stad moet wel bewaakt worden. Als iedereen dat nu eens doet in zijn eigen kleine hoekje en ik in het mijne, dan kom je met heel weinig, toch nog heel ver.
Misschien raak je de draad een beetje kwijt, maar lees even mee in het zevende hoofdstuk. De muur is klaar en Nehemia laat ook de deuren in de poorten plaatsen. De stad is veilig, zou je zeggen. Toch lijkt dat niet zo te zijn. Zowel Hanani, zijn broer, als ook Hananja, de bevelhebber van de burcht krijgen de opdracht om de poorten maar op bepaalde tijden open te laten zijn. En er moeten wachtposten komen op de muur. Het zijn wellicht tijdelijke maatregelen tot er echt opgeleide mensen voor zijn, maar nu er maar weinig bewoners zijn, is dit wat Nehemia heeft ingesteld. Even op vakantie na heel hard werken aan de muur is er dus niet bij. Rust is goed, maar op dit moment is dat nog geen optie, omdat de veiligheid van de stad in het geding is. Je kunt je wel voorstellen dat die vijanden het er echt niet bij laten zitten. Voor hen was het nederlaag op nederlaag en ze zullen zeker op wraak uit zijn. En hoe regelt Nehemia de bescherming van de stad? Door iedereen in zijn eigen hoekje in te zetten. Iedereen moest op wacht gaan staan tegenover zijn eigen huis. Overigens, was dat in veel gevallen ook het stuk muur waar ze aan gewerkt hadden.
Je zou het psychologie kunnen noemen. Dat stuk wat ze zelf met veel zweet hebben opgebouwd, mogen ze nu ook beschermen. Het is ook iets van henzelf geworden, maar tegelijk ook een stukje van het grote geheel. Wat is het je waard wat je hebt mogen bouwen? En vooral, Nehemia zet iedereen in op zijn eigen plek. Natuurlijk het gaat hier om de muur rond de stad en de samenleving. Het is bijna onmogelijk om helemaal in dat beeld te blijven als het gaat over onze rollen in onze tijd. Je kunt het hebben over een gebedsmuur rond onze samenleving, maar helemaal passen doet het natuurlijk niet, maar de principes passen wel. Om er een paar te noemen? De muur is klaar en je zou denken: Goed gewerkt, we zijn klaar. De waarheid is dat je altijd scherp moet blijven op een aanval, ook als je ogenschijnlijk veilig achter de stadsmuur zit. Ook als we een muur van gebed bouwen, wil dat niet zeggen dat de vijand niet probeert die muur te slopen.
Een ander principe is dat je niet in de eerste plaats op zoek moet gaan waar je kunt dienen. Je eerste plaats is altijd op de plaats waar je bent. Jij dus, in jouw kleine hoekje. Misschien is jouw hoekje wel een grote hoek, maar in de eerste plaats op de plaats waar jij je plek hebt gekregen. Daar ligt je eerste verantwoordelijkheid. Dat voorkomt trouwens ook dat we altijd maar weer ons bemoeien op andere stukken van het werk. Misschien hebben ze aan de andere kant wel op een andere manier met stenen gebouwd. Je hoeft niet overal altijd wat van te vinden, blijf eerst op je eigen plaats je verantwoordelijkheid innemen. Als het Gods tijd is voor wat nieuws, dan wordt dat op Zijn tijd ook wel weer duidelijk, maar zolang dat niet duidelijk is, wees gewoon trouw op je plek en zorg dat de vijand de stad niet binnen kan komen. Zelfs als alles veilig lijkt, blijft er een vijand die het probeert om binnen te komen. En daarom: Jij in jouw kleine hoekje en ik in het mijne!
Gebed:Heer, leer mij trouw zijn op mijn plek en help mij om zo te bouwen en te beschermen.