Thema: Bouwen is de opdracht
"Zij die aan de muur bouwden, zij die de lasten droegen en zij die ze oplaadden, deden met één hand het werk, en de andere hand hield de werpspies vast." (Nehemia 4:17)
Het verhaal van Nehemia deed mij aan iets denken. Ik weet niet of jij wel eens boodschappen doet terwijl je ook gewoon even op wil schieten? Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet heel vaak boodschappen doe, maar dat was in het verleden wel eens anders. Dan stond ik in de rij voor de kassa en dan had je soms mensen voor je in de rij, die als ze aan de beurt waren met een volle kar begonnen met inpakken. Alleen dat inpakken schoot dan niet op omdat ze met één hand hun portemonee vasthielden en met hun andere hand pakten ze dan alles van de band en deden het in tassen. Herkenbaar? Onhandig en langzaam dat dit gebeurde. En daar stond ik dan achter te wachten met mijn weinige geduld. Dat is het beeld dat ik even voor mij zag toen ik het hoofdstuk in Nehemia 4 uitlas.
Nehemia had de bouw eerst stilgelegd toen de dreiging te groot werd, maar toen de vijand merkte dat Nehemia hun plannen doorzag, liet hij de helft van het volk weer bouwen, terwijl anderen de wacht hielden. Zo was de veiligheid toch gegarandeerd. Toch was niet iedereen even veilig. Degenen die zich buiten de stadsmuur moesten begeven, waren niet veilig. Dat waren vooral degenen die materiaal moesten halen en degenen die aan de buitenkant van de muur aan het werk waren. Zij deden het werk met één hand en in hun andere hand hielden ze hun speer of schild vast. Onhandig en langzaam dat je daardoor werkte! In de rij bij de kassa dacht ik dan altijd: Stop die portemonee gewoon onderin je tas, die nemen ze echt niet zomaar mee, maar bij Nehemia was dit wel even anders. En onhandig als het was, gingen ze toch op die manier maar te werk.
Vaak heb ik gehoord dat dit dan werken en bidden is. Misschien dat onze uitspraak 'werkt en bidt' hier vandaan komt. We komen het in de Bijbel in ieder geval zo letterlijk niet tegen en het is maar de vraag of je deze vergelijking vanuit dit gedeelte zo zou kunnen trekken. Ik krijg er eigenlijk een ander gevoel bij. Het lijkt veel meer op werkt en ga staan. Natuurlijk is het gebed een wapen in de strijd, maar deze mannen die zich in de gevarenzone begaven, die werkten en stonden hun mannetje. Het gaat veel meer om de kracht waarin ze gaan staan, of zo je wilt, de autoriteit waarin ze gaan staan. Later in het Evangelie geeft Jezus Zijn discipelen de macht over de hele legermacht van satan.
Als christen moet je regelmatig ook bouwen buiten de veiligheid van de muur, maar dan is het wel belangrijk hoe je dat doet. Nee, je moet geen onveilige geestelijke situaties opzoeken, maar de realiteit is wel dat je soms op plaatsen komt waar je midden in de strijd terecht komt en waar de vijand er toch ineens kan zijn. Hoe sta je dan en hoe ben je dan aan het werk? Misschien voelt dat wel onhandig, opletten en in je autoriteit staan en tegelijk aan het werk. Dat is ingewikkeld en toch soms nodig. We kunnen niet altijd achter de veilige muur zijn, soms sta je er ook buiten. Als de kerk alleen binnen de muren van veiligheid wil zijn, bereiken we nooit de wereld, maar als we de wereld willen bereiken, houd dan wel de vijand op afstand. Sta in je wapenrusting, hanteer het zwaard van het Woord, draag je helm van hoop, wees bereid om altijd getuigenis te geven en weer de vurige pijlen van satan af. En hoe vaker je zo kunt staan, hoe meer je zult merken dat satan op afstand blijft. En als je klaar bent buiten de muur van de stad, dan mag je binnen de stad weer even op adem komen.
Gebed: Heer, soms kom ik buiten de veilige muur van de stad en sta ik open en bloot voor de vijand, terwijl er ook buiten de muur soms gewerkt moet worden, maar in Uw kracht ben ik meer dan overwinnaar.